حکومت دیکتاتوری آدولف هیتلر ماهیت نژادپرستانه و نظامی خود را به مدت دو هفته در ماه اوت سال 1936 در زمان برگزاری المپیک تابستانی پنهان کرد. این رژیم از این بازی ها سود برد تا بسیاری از تماشاگران خارجی و همچنین روزنامه نگاران را با تصویری از یک آلمان صلح طلب و اهل مدارا مبهوت کند. در سال 1931، کمیته بین المللی المپیک، برلین را محل برگزاری المپیک تابستانی سال 1936 تعیین کرد. دو سال بعد، آدولف هیتلر، رهبر حزب نازی، صدراعظم آلمان شد. جنبش هایی برای تحریم المپیک برلین 1936 در ایالات متحده، بریتانیای کبیر، فرانسه، سوئد، چکوسلواکی و هلند آغاز شد. ورزشکاران یهودی برخی از کشورها نیز تصمیم گرفتند تا به صورت انفرادی المپیک برلین را تحریم کنند. اما هنگامی که اتحادیه ورزشکاران آماتور ایالات متحده در دسامبر 1935 رأی به شرکت در مسابقات داد، دیگر کشورها نیز موافقت کردند و جنبش گسترده تحریم شکست خورد.

آدولف هیتلر در مراسم افتتاحیه المپیک در برلین به پرچم المپیک ادای احترام می کند.

نازی ها برای بازی های تابستانی 1-16 ماه اوت تدارکات مفصلی دیده بودند. مجموعه ورزشی عظیمی برپا شد و پرچم های المپیک و صلیب های شکسته، بناها و خانه های موجود در برلین را مزین کردند. اکثر توریست ها نمی دانستند که رژیم نازی به طور موقت تابلوهای ضد یهود را برداشته است و از دستگیری کولی ها توسط پلیس نیز آگاه نبودند. مقامات نازی همچنین دستور داده بودند که مجازات های کیفری مربوط به قوانین ضد همجنس گرایی در آلمان، در مورد بازدیدکنندگان خارجی اعمال نشود.

در 1 اوت 1936، هیتلر یازدهمین بازی های المپیک را افتتاح کرد که طی آن برای نخستین بار یک دونده تنها با مشعلی که از محل بازی های باستانی در المپیای یونان با دو امدادی حمل کرده بود وارد استادیوم شد. 49 تیم ورزشی از سرتاسر جهان در المپیک برلین شرکت کردند که این تعداد از تمام المپیک های پیشین بیشتر بود. آلمان با 348 ورزشکار، بزرگترین تیم را به میدان فرستاد. تیم ایالات متحده با 312 عضو- از جمله 18 سیاهپوست- در رتبه دوم قرار داشت. اتحاد جماهیر شوروی در بازی های برلین شرکت نکرد.

تصاویر ورزشی بین آلمان نازی و یونان باستان حلقه ارتباطی بوجود می آوردند؛ این امر نمادی از اسطوره نژادی نازی ها به شمار می رفت که تمدن برتر آلمان را وارث به حق فرهنگ "آریایی" در عصر کلاسیک می دانست. تلاش های تبلیغاتی هماهنگ با پخش بین المللی فیلم "بازی های المپیک" در 1938 همچنان ادامه یافت. این فیلم مستند جنجال برانگیز را یک فیلمساز آلمانی و طرفدار نازی ها، لنی رایفنشتال، کارگردانی کرده بود. آلمان در یازدهمین بازی های المپیک پیروزمند بود. با بایگانی گزارشات بعد از بازی ها، هیتلر بر طرح های بزرگ خود برای گسترش آلمان پافشاری کرد. آزار و اذیت یهودیان از سر گرفته شد. دو روز بعد از المپیک، سروان ولفگانگ فوئرستنر- رئیس دهکده المپیک- هنگامی که به دلیل اصل و نسب یهودی از خدمت نظام برکنار شد، خودکشی کرد.