ایالات متحده و هولوکاست: عملیات نجات
طی جنگ جهانی دوم، ایالات متحده نتوانست اقدامی قاطعانه، بویژه در مورد قربانیان هولوکاست انجام دهد. به طور کلی، مقامات آمریکایی چنین مسامحه ای را با این استدلال که پیروزی نظامی بر آلمان بهترین گزینه برای پایان دادن به کشتار بود توجیه کردند.
پس از افشای عمومی "راه حل نهایی" در اواخر سال 1942 و در واکنش به فشارهای ناشی از آن، نمایندگان ایالات متحده و انگلیس در ١٩ آوریل ١٩٤٣ در برمودا با هم ملاقات كردند تا برای رفع مشکلات پناهندگان زمان جنگ راه حلی بیابند. اما نه دولت برنامه ای برای عملیات نجات طرح کرد و نه در کنفرانس برمودا طرح پیشنهادی قابل توجهی مطرح شد. در 28 ژوئیه ١٩٤٣، یان کارسکی، پیک مخفی لهستانی، گزارش کشتار جمعی را که از رهبران یهودی در محله یهودی نشین ورشو و محله یهودی نشین موقت ایزبیکا دریافت کرده بود، در اختیار پرزیدنت روزولت قرار داد.
در 22 ژانویه 1944، روزولت به دلیل فشارهای فزاینده از سوی مردم داخل کشور و همچنین کابینه خود، بویژه وزیر دارایی -هنری مورگنتاو پسر- و کارمندانش حکم اجرایی 9417 را صادر کرد. به موجب این حکم، کمیته پناهندگان جنگی تحت مسئولیت مستقیم پرزیدنت و با استفاده از بودجه متعلق به صندوق بودجه های اضطراری پرزیدنت تشکیل شد. هدف از برپایی این کمیته اجرای کلیه اقدامات لازم در چارچوب سیاست های ایالات متحده "برای نجات قربانیان تحت ظلم دشمن و در معرض خطر قریب الوقوع مرگ" بود. روزولت به وزارتخانه های امور خارجه، دارایی و جنگ دستور داد تا "طرح ها، برنامه ها و اقداماتی که هیئت مدیره تنظیم کرده را به اجرا گذاشته و اطلاعات و کمک های لازم را در اختیار آن هیئت قرار دهند.
کمیته پناهندگان جنگی در تابستان 1944 مرکز پناهندگان فورت آنتاریو را به منظور تسهیل نجات پناهندگانی که در معرض خطر قرار داشتند در اوسویگوی نیویورک افتتاح کرد. این مرکز مکان امنی برای 983 پناهنده اهل یوگسلاوی سابق که موفق شده بودند به ایتالیا برسند فراهم کرد. در ماه اوت، این پناهندگان که 918 نفر از آنها یهودی بودند وارد این مرکز شدند. اما برجسته ترین موفقیت کمیته پناهندگان جنگی، فعالیت های آن از طریق نمایندگی های بی طرف دیپلماتیک در مجارستان تحت اشغال آلمان طی تابستان و پاییز 1944 بود. کمیته پناهندگان جنگی بودجه لازم را در اختیار دیپلمات سوئدی، رائول والنبرگ، چارلز لوتس، دیپلمات سوئیسی و دیگران قرار داد تا بتوانند دهها هزار نفر از یهودیان بوداپست را از تبعید نجات دهند.
مقامات آمریکایی پیش از تشکیل کمیته پناهندگان جنگی در سال 1944 هیچ اقدامی برای نجات یا فراهم آوردن مکانی امن برای پناهندگان انجام نداده بودند. پیش از آنکه کمیته پناهندگان جنگی تشکیل شود، چهار پنجم از یهودیانی که طی دوران هولوکاست کشته شدند جان خود را از دست داده بودند.