اگنس مندی

 آگنس در نوجوانی ، به بار ماداس، مدرسه‌ی‌ خصوصی و معتبر مجارستان می‌رفت. این مدرسه توسط کلیسای اصلاحی مجارستان اداره می‌شد. اگرچه او تنها دانش آموز یهودی مدرسه بود، اما والدین آگنس معتقد بودند که تحصیلات عالی در آن مدرسه، برای دخترشان مهم است. پدر آگنس که وارد کننده پارچه بود ، دخترش را تشویق می‌کرد که استقلال فکری داشته باشد.

۱۹۳۳-۳۹: در سال ۱۹۳۶، اگنس، تکنیک‌های آموزشی را با خانم ماریا مونته‌ سوری در ایتالیا گذراند و برای تدریس مدرک دیپلم خود را دریافت کرد. وی در سال ۱۹۳۹، به امید تقویت زبان فرانسه، به سوئیس سفر کرد. در ۹ سپتامبر، زمانی که با تعدادی از دوستانش در دریاچه‌ی ژنو شنا می‌کرد، عده‌ای از یهودیان لهستانی را که در کنگره‌ی صیونیست شرکت کرده بودند ملاقات کرد. ناگهان، خبر‌هایی مبنی بر حمله‌ی آلمان به لهستان به گوش رسید. لهستانی‌ها وحشت‌زده درحالیکه هنوز در لباس‌های شنای خود بودند با عجله رفتند تا خانواده‌های خود را خبر کنند. 

۱۹۴۰-۴۴: در سال ۱۹۴۴ در بوداپست، اگنس برای رائول والنبرگ، یک دیپلمات سوئدی که برای نجات یهودیان فعالیت می‌کرد کار می‌کرد. دسامبر آن‌سال، فاشیست‌ها دستور اعدام یهودیان در سواحل رود دانوب را صادر کردند. یهودیان در گروهای سه نفره به هم بسته می‌شدند. فرد وسط با تیر زده می‌شد و هر سه به آب افتاده و غرق می‌شدند. والنبرگ از کارمندانش پرسید که «چه کسی شنا بلد است؟» اگنس پاسخ داد که او می‌تواند. آنها به سرعت به کنار آب رفتند و زمانی‌که گروه به درون آب می‌افتاد، به درون رودخانه‌ی یخی شیرجه می‌رفتند. آنها ۵۰ نفر را نجات دادند. بعد از آن، اگنس بیمار شد و به مدت یک روز و نیم در کما بود.

پس از جنگ، اگنس به سوئد و استرالیا رفت و در سال ۱۹۵۱ به آمریکا نقل مکان کرد. وی زندگی خودش را وقف نوشتن و تدریس در مورد والنبرگ و اقدامات وی کرد.