راشکا (رزا) گالک برونشوییچ از دستگیری‌های گروهی در گتو ورشو و گریزش از تبعید می‌گوید

پیش از اینکه محله یهودی نشین را به آتش بکشند اوضاع واقعاً بد شده بود. مردم را می کشتند. آنها را بی هیچ دلیلی بیرون می آوردند و می کشتند. بخصوص بچه ها را در برابر دیوار قرار می دادند و... می کشتند. خُب، یک بار همه ما را جمع کردند و گفتند: "تو برو اینجا... تو برو آنجا..." در آن زمان ما را... مردم را از خانواده هایشان جدا کردند. کسانی را که از نظر آنها حالشان به اندازه کافی برای منتقل شدن و کار کردن- آن موقع فکر می کردم برای کار کردن است- مناسب به نظر می رسید، در یک صف قرار می دادند. آنهایی که مریض یا ضعیف به نظر می رسیدند، در یک صف دیگر قرار داده می شدند. اگر کسی از نظر آنها خیلی مریض بود، در جا ترتیب او را می دادند. مثلاً پدر و مادرم در آن زمان واقعاً حالشان خوب نبود؛ برای همین آنها را همان جا و همان وقت اعدام کردند. فقط پدر و مادر من نبودند، خیلی ها بودند. من در صف بودم و سعی کردم برای کمک به آنها بروم اما مرا عقب زدند. هیچ کاری نمی شد کرد. خواهرهایم از من کم سن و سال تر بودند. آنها را به... به صف جوانترها بردند. من خودم در صف مسن ترها بودم. اما به هر ترتیب از صف خارج شدم و... و سعی کردم مخفی شوم. از آن صف بیرون زدم و توانستم به یک مخفیگاه بروم و... و مخفی بشوم. اینطور بود که توانستم فرار کنم.