Nazistowski rasizm

Nazistowskie przekonania i idee dotyczące rasy ukształtowały wszystkie aspekty życia codziennego i polityki w nazistowskich Niemczech. W szczególności naziści przyjęli fałszywą ideę, według której Żydzi byli odrębną i gorszą rasą. To przekonanie jest znane jako antysemityzm rasowy. 

Połączenie nazistowskich przekonań i idei dotyczących rasy jest czasami określane jako „nazistowski rasizm” lub „nazistowska ideologia rasowa”. Podobnie jak inne formy rasizmu, nazistowski rasizm opierał się na uprzedzeniach i stereotypach. 

Naziści czerpali z idei rasy, które były rozpowszechnione w większości państw Europy i Ameryki Północnej. Jednak specyfika nazistowskiego rasizmu była skrajna. Oparta była na interpretacji rasy Adolfa Hitlera. Hitler przedstawił swój rasistowski światopogląd w książce Mein Kampf (Moja Walka, 1925). Idealizował w niej czystość i walkę rasową. Po dojściu nazistów do władzy w Niemczech idee te stały się podstawą polityki rządu. Idee Hitlera dotyczące rasy zostały powszechnie uznane za błędne i niemoralne. 

Nazistowski rasizm doprowadził do prześladowań i masowych morderstw dokonanych na sześciu milionach Żydów i milionach innych ludzi.

Wprowadzenie do nazistowskiego rasizmu

Adolf Hitler i naziści wierzyli, że świat jest złożony z odrębnych ras.

Według nazistów każda rasa miała swoje własne cechy, które były przekazywane z pokolenia na pokolenie. Wszyscy członkowie danej rasy mieli rzekomo posiadać te same cechy. Miały one określać wygląd, inteligencję, kreatywność i siłę danej rasy. 

W opinii nazistów niektóre rasy miały lepsze cechy niż inne. Naziści uważali, że rasy o najlepszych cechach dominowały nad innymi.  

Nazistowskie wyobrażenia o rasie aryjskiej

Hitler i naziści określali Niemców jako przedstawicieli rasy aryjskiej. Według nazistów Aryjczycy znajdowali się na szczycie hierarchii rasowej. Dlatego też określali oni niemieckich Aryjczyków mianem „rasy panów”.  

Naziści idealizowali Aryjczyków jako wysokich, wysportowanych blondynów o niebieskich oczach. Nazistowskie plakaty propagandowe, zdjęcia i filmy przedstawiały ludzi ucieleśniających ten ideał. Jednak wygląd wielu osób, które naziści uważali za aryjskich Niemców, nie odpowiadał temu opisowi. Na przykład Adolf Hitler miał brązowe włosy i był średniego wzrostu. Naziści nie prześladowali i nie mordowali ludzi wyłącznie na podstawie koloru włosów czy oczu. 

Wierzyli, że muszą chronić Niemców przed gorszymi rasami. Uważali, że aby zachować siłę, muszą zachować czystość rasową. Według Hitlera i nazistów Żydzi byli największym zagrożeniem dla rasy aryjskiej. 

Nazistowska dyskryminacja rasowa Żydów

Naziści definiowali Żydów na podstawie rasy, a nie religii. Twierdzili, że Żydzi należą do odrębnej rasy. Uważali również, że Żydzi są gorsi od pozostałych ras. Nazistowska definicja Żydów obejmowała także ludzi, którzy nie praktykowali judaizmu. 

Hitler i naziści twierdzili, że „rasa żydowska” jest szczególnie niebezpieczna. Miała ona rzekomo wykorzystywać i krzywdzić inne rasy. Dlatego naziści określali Żydów jako „pasożytniczą rasę”. W szczególności wierzyli, że Żydzi są pasożytami, którzy niszczą rasę aryjską. To fałszywe, oparte na uprzedzeniach przekonanie było przyczyną prześladowania Żydów przez nazistów. Chcieli oni oddzielić Żydów od aryjskich Niemców. Próbowali również zmusić Żydów do opuszczenia Niemiec. 

Nieudane próby pomiaru i identyfikacji rasy podejmowane przez nazistów 

Naziści próbowali wykorzystać naukę do udowodnienia swoich teorii rasowych. Zwerbowali do pomocy lekarzy i innych naukowców. Specjaliści ci próbowali podzielić ludzi na rasy. Mierzyli i opisywali ich cechy fizyczne, takie jak nosy, czaszki, oczy i włosy. 

Te próby kategoryzacji nie dowiodły słuszności nazistowskich teorii rasowych. W rzeczywistości ich wysiłki pokazały, że istoty ludzkie nie mogą zostać podzielone na rasy z wykorzystaniem zasad nauki. Ludzkość jest po prostu zbyt zróżnicowana pod względem biologicznym. Jednak ta rzeczywistość nie powstrzymała nazistów.  

Nazistowska polityka rasowa

Nazistowski rasizm determinował sposób, w jaki naziści traktowali ludzi w Niemczech. Ludzie, których naziści identyfikowali jako Aryjczyków, czerpali korzyści z nazistowskiej polityki gospodarczej i społecznej. Ci, których naziści uznali za nie-Aryjczyków (w tym Żydów), byli prześladowani i dyskryminowani. Na przykład norymberskie ustawy rasowe pozbawiły Żydów praw obywatelskich. Prawo zabraniało również tzw. mieszania ras. Ponadto naziści przeprowadzali przymusową sterylizację pewnych grup, które uważali za gorsze. Procedury te uniemożliwiły osobom niepełnosprawnym, Romom i osobom czarnoskórym posiadanie dzieci w Niemczech.

Nazistowska wojna rasowa

Ideologia nazistowska, w tym nazistowski rasizm, doprowadziła do II wojny światowej (1939–1945).

Wojna była częścią nazistowskiej teorii rasowej. Naziści wierzyli, że przeznaczeniem ras jest toczenie ze sobą wojen. Według nich wojna była dla rasy aryjskiej sposobem zdobycia ziemi i zasobów. W szczególności naziści chcieli podbić terytorium Europy Wschodniej. Planowali usunąć, zdominować lub wymordować mieszkających tam ludzi. Uważali, że aryjscy Niemcy powinni kontrolować tę ziemię, ponieważ byli rzekomą rasą panów. Naziści nazywali to terytorium „przestrzenią życiową” (Lebensraum). Mając nadzieję na osiągnięcie tych celów, naziści najechali i zajęli znaczną część Europy Wschodniej, poczynając od Polski. W okupowanej Europie Wschodniej naziści zachowywali się z niezwykłą brutalnością. Prześladowali i mordowali ludność cywilną w całym regionie.

Holokaust i nazistowski rasizm

Nazistowski rasizm doprowadził do masowego mordu sześciu milionów Żydów. Naziści fałszywie twierdzili, że Żydzi są gorszą rasą. Również kłamliwie twierdzili, że wszyscy Żydzi stanowią zagrożenie egzystencjalne dla Niemiec i dlatego należy ich zniszczyć. Motywowani rasistowskim myśleniem, naziści dokonali ludobójstwa na europejskich Żydach podczas II wojny światowej. To ludobójstwo określane jest mianem Holokaustu. 

Najważniejsze daty

Lipiec 1925 r.
Ukazuje się pierwszy tom Mein Kampf Adolfa Hitlera
Adolf Hitler pisze książkę Mein Kampf podczas pobytu w więzieniu za próbę obalenia niemieckiego rządu. Jej tytuł tłumaczy się jako „Moja walka”. Książka ta jest po części autobiografią, a po części manifestem politycznym. Pierwszy tom zostaje opublikowany w lipcu 1925 r. przez wydawnictwo partii nazistowskiej. Drugi tom ukazuje się w następnym roku. W Mein Kampf Hitler nakreśla swój rasistowski, antysemicki światopogląd. Teorie te stanowią podstawę ideologii nazistowskiej. Będą one miały śmiertelne skutki po tym, jak Hitler zostanie w 1933 r. kanclerzem Niemiec. 

7 kwietnia 1933 r.
Ustawa o przywróceniu zawodowej służby cywilnej
W kwietniu 1933 r. naziści uchwalają pierwszą krajową ustawę antyżydowską. Nosi ona nazwę „Ustawa o przywróceniu zawodowej służby cywilnej”. Pozwala rządowi na zwalnianie niektórych pracowników państwowych, w tym Żydów i przeciwników politycznych. Naziści twierdzą, że dzięki tej ustawie rząd będzie bardziej wiarygodny i skuteczny. W rzeczywistości celem wprowadzenia ustawy są czystki. Jest to pierwsza próba wykluczenia Żydów z niemieckiego życia gospodarczego, społecznego i politycznego.

14 lipca 1933 r.
Ustawa o sterylizacji
14 lipca 1933 r. reżim nazistowski uchwala ustawę o sterylizacji. Prawo to nosi nazwę „Prawo o zapobieganiu potomstwu z chorobami dziedzicznymi”. Pozwala rządowi na przymusową sterylizację Niemców dotkniętych niektórymi chorobami. W szczególności prawo dotyczy osób, u których zdiagnozowano dziewięć schorzeń, na które mają wpływ czynniki dziedziczne, w tym dziedziczna głuchota, dziedziczna ślepota i schizofrenia. Zgodnie z tym prawem naziści sterylizują około 400 000 osób.