Engellilerin Öldürülmesi

Items 1 through 1 of 2

• 
  Fiziksel ve zihinsel rahatsızlıkları olan hastaların gaz verilerek ya da ölümcül iğne ile öldürüldüğü ötenazi merkezi Hartheim kalesi.

  Fiziksel ve zihinsel rahatsızlıkları olan hastaların gaz verilerek ya da ölümcül iğne ile öldürüldüğü ötenazi merkezi Hartheim kalesi. Hartheim, Avusturya, tarih bilinmiyor.

• 
  Bu görüntü Reich Propaganda Bakanlığı tarafından çekilen bir filmden alınmıştır.

  Bu görüntü Reich Propaganda Bakanlığı tarafından çekilen bir filmden alınmıştır. İsmi verilmeyen bir düşkünler evinde koğuştaki iki doktoru göstermektedir. Koğuştaki hastaların varlığı “hayatlarının sadece yükten ibaret olması” şeklinde nitelenmiştir. Bu gibi propaganda görüntüleri yoluyla Ötenazi Programı için kamuoyunun sempatisi kazanılmaya çalışıldı.

• 
  Hadamar’daki ötenazi katliamı kurbanlarının gömüldüğü Hadamar Mezarlığı.

  Hadamar’daki ötenazi katliamı kurbanlarının gömüldüğü Hadamar Mezarlığı. Bu fotoğraf, savaşın sonuna doğru çekilmiştir. Hadamar, Almanya, Nisan 1945.

• 
  Helene Melanie Lebel

  Yahudi bir baba ve Katolik bir annenin büyük kızları olarak dünyaya gelen Helen, Viyana'da Katolik bir çocuk olarak büyütüldü. Babası, I. Dünya Savaşı'nda hareketlenmeler sırasında Helen 5 yaşındayken hayatını kaybetti ve annesi Helen 15 yaşındayken yeniden evlendi. Aile içinde Helly olarak bilinen Helen yüzmeyi ve operaya gitmeyi severdi. Ortaöğretimi tamamladıktan sonra hukuk fakültesine girdi.

  1933–1939: Helen 19 yaşındayken, ilk defa akıl hastalığının ilk belirtileri baş gösterdi. Durumu 1934'te kötüleşti ve 1935'e gelmeden hukuk eğitimini ve katip olarak işini bırakmak zorunda kaldı. Tilki teriyeri cinsi köpeği Lydi'yi kaybettikten sonra, büyük bir sinir krizi yaşadı. Şizofreni teşhisi koyuldu ve Viyena'daki Steinhof Psychiatric Hospital'a (Psikiyatri Hastanesi) yatırıldı. İki yıl sonra Mart 1938'de, Almanlar Avusturya'yı Almanya topraklarına kattı.

  1940: Helen Steinhof'da tutuluyordu ve durumunun düzelmiş olmasına karşın eve gitmesine izin verilmiyordu. Ebeveynleri kızlarının kısa süre sonra hastaneden çıkacağına inandırılmıştı. Ancak Ağustos ayında Helen'in annesine kızının Bavyera sınırının tam karşısındaki Niedernhart'taki bir hastaneye transfer edildiği söylendi. Aslında Helen üstündekiler çıkarılarak, fiziksel muayeneye tabi tutulduğu ve sonra duş odasına götürüldüğü, Almanya Brandenburg'taki bir hapishaneye transfer edildi.

  Helen o yıl Branderburg “Ötenazi” merkezinde gaz odasında öldürülen 9.772 kişiden biriydi. Resmî kayıtlara odasında “akut şizofrenik eksitasyon” nedeniyle öldüğü geçti.

• 
  Bir ABD Ordusu askeri, Nazi ötenazi programı kurbanlarının toplu mezarlara gömüldüğü Hadamar Enstitüsü’ndeki mezarlığa bakıyor.

  Bir ABD Ordusu askeri, Nazi ötenazi programı kurbanlarının toplu mezarlara gömüldüğü Hadamar Enstitüsü’ndeki mezarlığa bakıyor. Bu fotoğraf, bir Amerikan askerî fotoğrafçısı tarafından kamp azat edildikten hemen sonra çekilmiştir. Almanya, 5 Nisan 1945.

• 
  “Ötenazi” merkezleri, Almanya 1940–1945

  Nazilerin kullandığı şekliyle, “ötenazi” sözcüğü Nazilerin sözde genetik hastalıklar ya da doğuştan gelen rahatsızlıkları nedeniyle “yaşamaya değer” bulmadığı Almanların sistematik olarak öldürülmesini ifade eder. 1939 sonbaharından başlayarak, Bernburg, Brandenburg, Grafeneck, Hadamar, Hartheim ve Sonnenstein'ta gaz odası tesisleri kuruldu. Hastalar doktorlar tarafından seçilerek, kliniklerden merkezden yönetilen gaz odası tesislerine götürüldü ve öldürüldü. Merkezden yönetilen ölümlere bir son verilmesi yönündeki kamuoyu baskısından sonra doktorlar, “ötenazi” için seçilen hastaları Almanya'daki klinik ve hastanelerde ölümcül iğne kullanarak öldürdü. Bu sayede “ötenazi” programı savaşın sonuna dek yayılarak devam etti.