Tina Strobos

Örneğin “Şu şu kişiyi, şu adresten alıp o kişiye tekrar kalabileceği bir adres ayarlayana kadar onu saklayabilir misiniz?” şeklinde telefonlar alıyordum. Bunları genelde şifreli şekilde konuşuyorduk. Gidip örneğin üç yaşında birisini alıyordum. Sonra arayıp “Inghausen ya da Horne'ye bizim için şunu götürüyor musunuz?” diyorlardı. Bunun ne olduğunu biliyordum. Söz gelimi İngiltere'yle irtibat kurulabilmesi için radyo vericisi gibi bazı kaçak malların götürülmesi gerekiyordu. Tabi ki böyle bir şeyin cezası çok fazlaydı. Yani, siz nasıl diyorsunuz, küçük kontroller de yapılıyordu işte. Yolda her yerde askerler için yapılmış küçük ahşap evler, kontrol noktaları, yani üzerinizde yiyecek varsa almak için geçenleri kontrol ediyordu. Bazen de bisikletinizi alıyorlardı. Bunu yapabiliyorlardı. Çünkü bisikletinizi alıyorlardı ve evinize ya da gideceğiniz yere kadar yürüyordunuz. Radyo vericiniz varsa, bunun cezası ölümdü. Ben böyle şeyler getirip götürüyordum. Wehrmact'tan (Alman Silahlı Kuvvetleri) çalınan gizli silahlarımız da vardı. Elimizdekini birkaç gün saklayabilir miyiz diye istekte bulunan telefonlar alıyorduk. Genellikle bu durum birkaç günden fazla sürüyordu. Saat sekizi bir geçe bile sokakta olsanız, tutuklanıp hapse atılıyordunuz. Askerlerinden biri öldürüldüyse ya da tren yolu havaya uçurulduysa, yıkıcı herhangi bir eylem yapıldıysa, hapisten 100 kişiyi alıp öldürüyorlardı. Kampta ya da hapiste bulunan masum insanları. Sokağa çıkma yasağından bir dakika sonra sokakta oldukları için masum insanlar. Ama ülkeye kaçak insan sokacaksanız, sokağa çıkma yasağının bitmesinden önce geri dönmek çok zordu. Ben zaman zaman geceleri seyahat ediyordum. Saat sekiz olduğunda, zamanında geri dönebilmek için kapı aralıkları arasından sessizce geçmek zorundaydınız.