یهودستیزی (خلاصه مقاله)
واژه "یهودستیزی" به معنای تعصب یا تنفر نسبت به یهودیان است. هولوکاست یا شکنجه و قتل عام یهودیان اروپایی با حمایت دولت آلمان نازی و همدستانش بین سال های ١٩٣٣ و ١٩٤٥، شدیدترین نمونه یهودستیزی در تاریخ قلمداد می شود. در سال ١٨٧٩، روزنامه نگار آلمانی، ویلهلم مار برای اولین بار اصطلاح "یهودستیزی" را بکار برد. اما سابقه این تنفر خاص نسبت به یهودیان، به پیش از عصر مدرن و ابداع اصطلاح "یهودستیزی" باز می گردد. از جمله موارد بسیار معمول یهودستیزی در طول تاریخ، "پوگروم" یا شورش های خشونت آمیزی بود که غالباً با تشویق مقامات دولتی علیه یهودیان به راه می افتاد. پوگروم ها اغلب از تهمت و افترا برانگیخته می شدند- شایعاتی كذب مبنی بر این که یهودیان از خون کودکان مسیحی در مناسک خود استفاده می کنند.
در عصر مدرن، یهودستیزان به ایدئولوژی عداوت و تنفر از یهودیان ابعاد سیاسی نیز افزودند. در سه دهه آخر قرن نوزدهم، احزاب سیاسی یهودستیز در آلمان، فرانسه و اتریش شکل گرفتند. آثاری از قبیل "پروتکل بزرگان صهیون"، تئوری های فریبكارانه ای در خصوص توطئه جهانی یهودیان ارائه یا از چنین تئوری هایی حمایت می کرد. یکی از مؤلفه های قوی یهودستیزی سیاسی، ناسیونالیسم بود که طرفداران آن اغلب یهودیان را به دروغ شهروندانی خائن قلمداد می کردند. حزب نازی که در سال ١٩١٩ و به رهبری آدولف هیتلر بنیان نهاده شد، به تئوری های نژادپرستی، نمودی سیاسی داد. حزب نازی شهرت خود را تا حدی از انتشار تبلیغات ضد یهود بدست آورد.