Heinz Rosenberg

Ο Heinz ήταν ο μικρότερος από τρία παιδιά που γεννήθηκαν σε εβραϊκή οικογένεια στη γερμανική πανεπιστημιούπολη του Γκέτινγκεν. Ο πατέρας του ήταν ιδιοκτήτης εργοστασίου υφασμάτων το οποίο είχε ιδρύσει ο παππούς του Heinz. Το Γκέτινγκεν είχε ένα μικρό πληθυσμό Εβραίων και μόνο μία συναγωγή. Ο Heinz παρακολουθούσε το δημοτικό σχολείο της πόλης.

1933-39: Το 1933 οι Ναζί ανέβηκαν στην εξουσία στη Γερμανία. Ένα χρόνο αργότερα το εργοστάσιο κατασχέθηκε. Τρεις άντρες των Ταγμάτων Εφόδου ήρθαν στο σπίτι μας. Ένας αξιωματικός έβαλε ένα όπλο στο τραπέζι και ενημέρωσε ήρεμα τον πατέρα μου ότι αν δεν φεύγαμε μέσα σε μία εβδομάδα, «εσύ και τα έπιπλά σου θα πεταχτείτε από το παράθυρο»· μέσα σε ένα μήνα μετακομίσαμε στο Αμβούργο. Διατάγματα των Ναζί μου απαγόρευαν να πάω στο σχολείο, και έτσι εργάστηκα σε διάφορες δουλειές. Επίσης στρατολογήθηκα από τους Ναζί ως εργάτης σε καταναγκαστικά έργα.

1940-44: Το 1941 υποχρεώθηκα με την οικογένειά μου να υπογράψω ένα χαρτί που δήλωνε ότι, ως Εβραίος, έπρεπε να απελαθώ ως εχθρός του κράτους. Μας είπαν ότι θα πηγαίναμε να εργαστούμε ανατολικά. Πολλοί αισθάνθηκαν ότι δεν θα ήταν τόσο άσχημα, και ότι θα επιστρέφαμε σύντομα σπίτια μας. Επιβιβαστήκαμε σε ένα τρένο και μετά από τέσσερις ημέρες φτάσαμε στο Μίνσκ της Σοβιετικής Ένωσης. Φεύγοντας από το τρένο, είδα φρουρούς να πετούν καρβέλια ψωμί σε ανοιχτά βαγόνια για κοπάδια γεμάτα με Σοβιετικούς αιχμαλώτους πολέμου. Καθώς οι πεινασμένοι άντρες πάλευαν για το φαγητό, οι Γερμανοί φρουροί τους πυροβολούσαν. Τότε συνειδητοποίησα ότι δεν θα επιστρέφαμε ποτέ.

Ο Heinz έμεινε στο γκέτο του Μινσκ μέχρι το 1943. Στα επόμενα δύο χρόνια στάλθηκε σε 11 στρατόπεδα των Ναζί. Ήταν ένας από τους ελάχιστους επιζώντες των δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων που έμειναν στο γκέτο του Μίνσκ.