Chaim Engel

Ήταν δύο άτομα στα οποία είχε ανατεθεί να πάνε να σκοτώσουν κάποιον στο γραφείο, έναν Γερμανό στο γραφείο. Και την τελευταία στιγμή, ένας από αυτούς φοβήθηκε και δεν ήθελε να πάει. Ήμουν εκεί και άκουσα την ιστορία, και ήξερα ήδη ότι δέκα ή δώδεκα Γερμανοί είχαν ήδη σκοτωθεί. Και το έργο... το ήξερα ήδη. Ήμασταν ήδη νεκροί... αν δεν βγούμε έξω, ήμασταν νεκροί. Έτσι, η Selma μου έφερε ένα μυτερό μαχαίρι. Είπα ότι ήθελα να πάω. Βλέπετε, όλοι αυτοί οι άνθρωποι, ό,τι έφερναν από τη μεταφορά ... σκεύη και άλλα πράγματα ... τα έβαζαν σε μια ειδική αποθήκη, και δεν ήμασταν μακριά από την αποθήκη. Πήγε λοιπόν εκεί και πήρε ένα μαχαίρι, ένα μυτερό μαχαίρι. Μου το έδωσε και πήγα μαζί με τον άλλο. Δεν θεωρώ ότι ήμουν κανένας μεγάλος ήρωας ή κάποιος γενναίος άνθρωπος, αλλά, αλλά σκέφτηκα ότι επρόκειτο για αυτοάμυνα και επιβίωση. Αν δεν το έκανα, θα πήγαιναν όλα στράφη. Έτσι, έπραξα ενστικτωδώς... δεν παίρνεις απόφαση για κάτι τέτοιο. Δεν θεωρείται απόφαση. Απλά αντιδράς, αντιδράς ενστικτωδώς, και τότε σκέφτηκα, «Ας το κάνουμε, πάμε να το κάνουμε». Και πήγα. Ακολούθησα τον άλλο άντρα στο γραφείο, και σκοτώσαμε τον Γερμανό. Με κάθε χτύπημα έλεγα «Αυτό είναι για τον πατέρα μου, για τη μητέρα μου, για όλους αυτούς τους ανθρώπους, όλους τους Εβραίους που σκοτώσατε». Και ... το μαχαίρι μου γλίστρησε ... γλίστρησε από το χέρι μου και κόπηκα.