Καταγραφή του αριθμού θυμάτων του Ολοκαυτώματος και των ναζιστικών διώξεων

Ο υπολογισμός του αριθμού των ατόμων που σκοτώθηκαν ως αποτέλεσμα της ναζιστικής πολιτικής τακτικής είναι ένα  ακατόρθωτο πόνημα. Δεν υπάρχει ούτε ένα έγγραφο της εποχής του πολέμου το οποίο να έχει συνταχθεί από Ναζί αξιωματούχους που να γράφει αναλυτικά πόσοι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στο Ολοκαύτωμα ή στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Για να υπολογίσουν με ακρίβεια την έκταση των  απωλειών σε ανθρώπινες ζωές, μελετητές, εβραϊκοί οργανισμοί και κυβερνητικοί φορείς από τη δεκαετία του 1940 βασίστηκαν σε πολλά διαφορετικά έγγραφα, όπως απογραφές των πληθυσμών, κατασχεμένα αρχεία των Γερμανών και των δυνάμεων του Άξονα, και μεταπολεμικές έρευνες, ώστε να συγκεντρώσουν αυτά τα στατιστικά στοιχεία. Όσο  περισσότερα έγγραφα έρχονται στο φως ή όσο οι επιστήμονες οδηγούνται σε μια πιο ακριβή κατανόηση του Ολοκαυτώματος, οι εκτιμήσεις των απωλειών σε ανθρώπινες ζωές μπορεί να αλλάξουν.

Το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να λάβατε υπόψη όταν ασχολείστε με την καταγραφή του αριθμού θυμάτων του Ολοκαυτώματος είναι ότι δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο κάποιος  κύριος κατάλογος εκείνων που έχασαν τη ζωή τους.

Αυτό που ακολουθεί είναι οι τωρινές ακριβέστερες εκτιμήσεις του αριθμού αμάχων και αφοπλισμένων στρατιωτών που σκοτώθηκαν από το ναζιστικό καθεστώς και τους συνεργούς του.

Αυτές οι εκτιμήσεις υπολογίζονται με βάση τις εκθέσεις της εποχής του πολέμου που συντάχθηκαν από εκείνους που εφήρμοσαν τη ναζιστική πολιτική απογραφής πληθυσμού και από μεταπολεμικές δημογραφικές μελέτες για την απώλεια  πληθυσμού κατά τη διάρκεια του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου.

Αριθμός θανάτων

Οι εβραϊκές απώλειες με βάση τον τόπο θανάτου

Όσον αφορά τον αριθμό των Εβραίων που πέθαναν στο Ολοκαύτωμα, οι καλύτερες εκτιμήσεις για την κατανομή των εβραϊκών απωλειών σύμφωνα με τον τόπο θανάτου έχουν ως εξής:

Σημειώσεις σχετικά με την καταγραφή

Χωρίς κανένα έγγραφο της εποχής του πολέμου...

Δεν υπάρχει ενιαίο έγγραφο πολέμου που να περιέχει τις προαναφερθείσες εκτιμήσεις των θανάτων των Εβραίων.

Υπάρχουν τρεις προφανείς και αλληλένδετοι λόγοι για την έλλειψη ενός ενιαίου εγγράφου:

1. Η σύνταξη ολοκληρωμένων στατιστικών  στοιχείων για τους Εβραίους που σκοτώθηκαν από τις γερμανικές και άλλες αρχές του Άξονα ξεκίνησε το 1942 και το 1943. Διακόπηκε κατά το τελευταίο ενάμιση έτος του πολέμου.
2. Από τις αρχές του 1943, καθώς κατέστη σαφές ότι θα χάσουν τον πόλεμο, οι Γερμανοί και οι συνεργοί τους στον Άξονα κατέστρεψαν μεγάλο μέρος της υπάρχουσας καταγραφής. Επίσης κατέστρεψαν τα φυσικά στοιχεία μαζικής δολοφονίας.
3. Δεν υπήρχε διαθέσιμο προσωπικό  ή άτομα που να επιθυμούσαν να υπολογίσουν τους  θανάτους Εβραίων μέχρι το τέλος του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου και του ναζιστικού καθεστώτος. Ως εκ τούτου, οι συνολικές εκτιμήσεις υπολογίζονται μόνο μετά το τέλος του πολέμου και βασίζονται σε δεδομένα δημογραφικών απωλειών και σε έγγραφα των δραστών. Αν και αποσπασματικές, αυτές οι πηγές παρέχουν βασικά στοιχεία στα οποία μπορούν να βασιστούν οι  υπολογισμοί. 

Από τον πόλεμο διασώθηκε μία κεντρικά διαχειριζόμενη στατιστική μελέτη των Εβραίων που σκοτώθηκαν από τις γερμανικές αρχές. Ένα αντίγραφο ήταν μεταξύ των αρχείων που κατασχέθηκαν από τον αμερικανικό στρατό το 1945. Ομοίως, αρκετές τοπικές καταγραφές τέτοιων αποτρόπαιων δεδομένων συγκαταλέγονται μεταξύ των αρχείων που κατασχέθηκαν από τις αμερικανικές, βρετανικές και σοβιετικές δυνάμεις μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι ΗΠΑ, η Μεγάλη Βρετανία και η Σοβιετική Ένωση χρησιμοποίησαν κατά καιρούς τα περισσότερα από αυτά τα έγγραφα ως πειστήρια σε ποινικές ή αστικές διώξεις κατά ναζιστών παραβατών.

Αριθμητικά δεδομένα για  Πολωνούς και Σοβιετικούς πολίτες 

Όσον αφορά τους Πολωνούς και Σοβιετικούς πολίτες, αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν επαρκή δημογραφικά εργαλεία που να επιτρέπουν στους ιστορικούς να κάνουν διάκριση μεταξύ:

1.  στοχοποιημένων ατόμων λόγω φυλής
2. ατόμων που πραγματικά ήταν ή πιστεύεται ότι ήταν ενεργά στην αντίσταση
3. ατόμων  που σκοτώθηκαν σε αντίποινα για κάποια υπαρκτή ή υποτιθέμενη αντιστασιακή  δράση άλλων
4. απωλειών λόγω των αποκαλούμενων παράπλευρων ζημιών σε πραγματοποιημένες στρατιωτικές επιχειρήσεις

Σχεδόν όλοι οι θάνατοι Σοβιετικών, Πολωνών και Σέρβων πολιτών κατά τη διάρκεια στρατιωτικών και αντιστασιακών επιχειρήσεων είχαν, ωστόσο, ρατσιστική συνιστώσα. Οι γερμανικές μονάδες διεξήγαγαν τις ενέργειες αυτές με μια συνειδητή και ιδεολογικά φορτισμένη αδιαφορία για τη ζωή των πολιτών. 

Σημείωση[1] 

Οι "Άλλοι" συμπεριλαμβάνουν, για παράδειγμα, άτομα που σκοτώθηκαν στις μαζικές εκτελέσειςστην Πολωνία το 1939-1940· ως αντάρτες στη Γιουγκοσλαβία, στην Ελλάδα, στην Ιταλία, στη Γαλλία ή στο Βέλγιο· σε στρατεύματα εργασίας στην Ουγγαρία· κατά τις αντισημιτικές πράξεις στη Γερμανία και την Αυστρία πριν από τον πόλεμο· από τη Στρατιωτική Φρουρά στη Ρουμανία, 1940-1941· και στις πορείες εκκένωσης από στρατόπεδα συγκέντρωσης και στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας κατά τους τελευταίους έξι μήνες του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Επίσης συμπεριλαμβάνουν άτομα που συνελήφθησαν ενώ κρύβονταν και θανατώθηκαν στην Πολωνία, τη Σερβία και αλλού στην κατεχόμενη από τη Γερμανία Ευρώπη.