Suse Gruenbaum Schwarz

Εν τέλει, μια μέρα έμαθαν –πάλι μέσω της αντίστασης- ότι θα γινόταν μια μεγάλης έκτασης έρευνα από, υποθέτω, το ολλανδικό ναζιστικό κόμμα και τους Γερμανούς. Και η κόρη ήρθε και είπε, «Φροντίστε να μην κουνηθείτε. Μη μιλάτε. Να μην κάνετε τίποτα.» Η μητέρα μου είπε, «Και πάλι, θα πρέπει να ανασαίνουμε.» Και ήταν προετοιμασμένοι, όπως κι εμείς. Και ο τρόπος που προετοιμαστήκαμε ήταν ο εξής. Η μητέρα μου μού είπε, «Θα πάω να καθίσω μπροστά στο άνοιγμα της κρυψώνας. Εσύ πήγαινε ξάπλωσε στο πίσω μέρος και καλύψου όσο περισσότερο μπορείς.» Γιατί, τουλάχιστον, είχαμε σκεπάσματα εκεί. Είπε, «Γιατί αν μας βρουν, δεν υπάρχει λόγος… αν δεν σε δουν και βρουν εμένα, άσε να με πάρουν. Γιατί δεν υπάρχει λόγος να πάρουν κι εσένα. Δεν θα είμαστε ποτέ μαζί.» Και καθίσαμε εκεί. Και ήμασταν πολύ φοβισμένες. Πάντα φοβόμασταν, αλλά τότε φοβόμασταν πάρα πολύ. Και ήρθαν. Και έψαξαν. Τους ακούγαμε. Υπήρχε μεγάλη αναταραχή. Και έψαξαν. Μπήκαν σε εκείνο το δωμάτιο και τους ακούγαμε να περπατάνε. Αν είχαν χτυπήσει τον τοίχο, θα είχαν ανακαλύψει ότι ήταν κούφιος και θα είχε έρθει το τέλος. Αλλά, ευτυχώς, δεν το έκαναν. Κατέβηκαν πάλι κάτω και είπαν στην κόρη του αγρότη, «Ξέρουμε ότι κρύβετε ανθρώπους εδώ. Γιατί δεν μας λέτε;» «Όχι, δεν κρύβουμε» είπε. Και συνέχισαν να τη ρωτάνε και να τη ρωτάνε. Και, τέλος, τη χτύπησαν. Και όπως μας είπε αργότερα, «Είχαν βαρύ χέρι, είδα αστράκια.» Είπαν, «Το ξέρουμε. Έχουμε αποδείξεις ότι κρύβετε άτομα.» Αυτή απάντησε «Όχι.» Της είπαν, «Θα σε κάνουμε να μιλήσεις. Θα μετρήσουμε ως τρία και αν δεν το παραδεχτείς, θα σε πυροβολήσουμε.» «Άντε, λοιπόν», τους είπε. «Έχω τη συνείδησή μου καθαρή.» Και μέτρησαν ως το τρία και μετά πυροβόλησαν ανάμεσα στα πόδια της. Υποθέτω δεν είχαν πειστεί, γιατί πήγαν να δουν και την ιδιοκτήτρια του αγροκτήματος. Ήξεραν πόσο θρησκευόμενοι ήταν αυτοί οι άνθρωποι. Είπαν, «Αυτή είναι η Βίβλος. Βάλε το χέρι σου στη Βίβλο και ορκίσου ότι δεν ζουν Εβραίοι εδώ.» Και η γυναίκα ορκίστηκε ότι δεν έμεναν Εβραίοι εκεί.