اگرچه نفرت نازی ها عمدتاً متوجه یهودیان بود، اما آنها تنها گروهی نبودند که مورد اذیت و آزار قرار می گرفتند. دیگر افراد و گروه ها نیز "عناصر نامطلوب" و "دشمنان کشور" تلقی می شدند. نازی ها پس از سرکوب مخالفان سیاسی، اعمال خشونت علیه سایر "بیگانگان" را تشدید کردند.

کولیان، همچون یهودیان، به عنوان افراد "غیر آریایی" و به لحاظ نژادی "پست،" آماج حملات نازی ها قرار گرفتند. کولی ها از قرن پانزدهم در آلمان زندگی می کردند و قرن ها متمادی با تعصب در آن کشور مواجه شده بودند. مدت ها پیش از سال 1933 نیز کولی ها قربانی تبعیض های رسمی شده بودند. طی حکومت نازی ها، خانواده های کولی را در شهرهای بزرگ دستگیر کردند و پس از انگشت نگاری و گرفتن عکس، آنان را مجبور به زندگی در اردوگاه های خاص تحت نظارت پلیس کردند.

شاهدان یهوه، اعضای یک گروه مسیحی کوچک، به خاطر عقایدشان و نه به دلایل نژادی قربانی شدند. آنها به دلیل عقاید خود از ورود به ارتش یا اطاعت از هر دولتی با ادای احترام به پرچم آن کشور یا در آلمان نازی از بلند کردن دست به نشانه سلام نظامی ("هایل هیتلر") اجتناب می کردند. کمی پس از به قدرت رسیدن هیتلر، شاهدان یهوه به اردوگاه های کار اجباری فرستاده شدند، و بقیه آنان که باقی ماندند همگی مشاغل خود را از دست دادند و از مزایای بیمه های اجتماعی و بیکاری و همچنین تمام حقوق مدنی محروم شدند. با این همه، شاهدان یهوه همچنان به برگزاری جلسات، موعظه و توزیع جزوات مذهبی ادامه دادند.

همجنس گرایان به دلیل رفتارشان قربانی نازی ها شدند. نازی ها، روابط همجنس گرایانه را "نابهنجار" و "غیر مردانه" تلقی می کردند و از آنجا که این روابط به تولد فرزند نمی انجامید، آن را تهدیدی علیه سیاست های خود مبنی بر ترویج تولیدمثل "آریایی ها" می دانستند. اندکی پس از به قدرت رسیدن هیتلر، گارد ضربت کلوب های همجنس گرایان را مورد تهاجم قرار داد. بسیاری از همجنس گرایان دستگیر و در اردوگاه های کار اجباری زندانی شدند. در میان آنان چندین نوجوان نیز دیده می شد.

تاریخهای مهم

24 ژوئن 1933
فعالیت فرقه شاهدان یهوه در پروس ممنوع شد

دولت نازی پروس، بزرگترین دولت ایالتی در آلمان، فعالیت فرقه شاهدان یهوه را ممنوع کرد. شاهدان یهوه از ادای سلام به شیوه نازی ها، "هایل هیتلر"، اجتناب می کردند و از سال 1935، از خدمت در ارتش آلمان سر بازمی زدند. نازی ها در سال 1936، شروع به دستگیری دسته جمعی شاهدان یهوه کردند. بسیاری از اعضای این فرقه در اردوگاه های کار اجباری زندانی شدند و تقریباً در هر اردوگاه عمده، نماینده ای از آنان دیده می شد. در کل، شاهدان یهوه از اعتقادات خود دست نکشیدند، هر چند که با امضای اظهارنامه ای مبنی بر انکار این اعتقادات می توانستند از اردوگاه ها آزاد شوند.

28 ژوئن 1935
نازی ها قوانین سخت تری علیه همجنس گرایی تصویب کردند

نازی ها مردان آلمانی همجنس گرا را مورد اذیت و آزار قرار می دادند، چرا که گرایش جنسی آنان را مانعی در راه حفظ ملت آلمان تلقی می کردند. در 28 ژوئن 1935، دولت نازی بند 175 قانون جزای آلمان را سخت تر کرد، و به این ترتیب حتی دوستی میان مردان همجنس گرا جرم دانسته شد. همجنس گرایان "مزمن" به زندان تبعید می شدند، و برخی از آنها به اردوگاه ها بازگردانده می شدند. بین 5000 تا 15000 همجنس گرا، که اکثر آنان آلمانی یا اتریشی بودند، در اردوگاه های کار اجباری زندانی شدند. آنان در آنجا مجبور بودند پارچه ای مثلثی شکل و صورتی رنگ به نشانه همجنس گرایی بر لباس خود داشته باشند.

18 اوت 1944
رهبر حزب کمونیست در بوخنوالت اعدام شد

ارنست تلمان، رهبر حزب کمونیست آلمان از سال 1925 که یک بار کاندیدای ریاست جمهوری آلمان نیز شده بود، در اردوگاه بوخنوالت اعدام شد. او به دست محافظان اس اس خود همزمان با حمله هوایی به کارخانه ای در همان حوالی کشته شد. تلمان بعد از آتش سوزی و ویرانی ساختمان رایشستاگ (پارلمان آلمان) در سال 1933 دستگیر شد. او تقریباً بیش از 12 سال از عمر خود را در اردوگاه ها گذراند. کمونیست ها، سوسیال دموکرات ها و اعضای اتحادیه های صنفی از اولین گروه هایی بودند که توسط نازی ها مورد آزار و اذیت قرار گرفتند.