رسانه‌ی تصویری
داخائو - سرگذشت ها/تاریخ شفاهی
شاندور (شونی) آلکس براون از نواختن ویولن برای نگهبانان اس اس در داخائو در حالیکه دو نفر پیش از او کشته شده بودند، می‌گوید
شونی در یک خانواده متدین یهودی در یکی از شهرهای کوچک ترانسیلوانیا به دنیا آمد. او در سن 5 سالگی به فراگیری ویولن پرداخت. زادگاه او در سال 1940 توسط مجارستان و در 1944 توسط آلمان اشغال شد. در ماه مه 1944، شونی به اردوگاه آشویتس در لهستان تبعید شد. او به مجموعه اردوگاه ناتس وایلر در فرانسه و سپس به داخائو انتقال یافت و از همان جا در آوریل 1945 توسط سربازان ایالات متحده آزاد شد. در سال 1950، شونی به ایالات متحده مهاجرت کرد و آهنگساز و ویولن نواز حرفه ای شد.
برجسته سازیدیوید (دودی) برگمن از ماجرای نجاتش توسط همسلولیهایش پیش از انتقال به کوره‌ی آدم‌سوزی داخائو می‌گوید
آلمانی‌ها در ۱۹۴۴ شهر دیوید را که قبلاً ضمیمه‌ی مجارستان شده بود، اشغال کردند. دیوید به آشویتس تبعید شد و با پدرش به پلاشوف منتقل شدند. وی به اردوگاه گراس-روزن و سپس به رایشنباخ فرستاده شد. او بین ۳ نفر از ۱۵۰ نفری بود که از انتقال به داخائو زنده ماندند. او پس از راهپیمایی مرگ از اینسبروک به سمت خط مقدم جنگ بین نیروهای ایالات متحده و آلمان، آزاد شد.
برجسته سازیویلیام (بیل) لوونبرگ از بیگاری در کوفرینگ- یکی از اردوگاههای فرعی داخائو- می‌گوید
بیل هنگام کودکی در مدرسه ای در بورگستاینفورت- شهری کوچک در نزدیکی مرز هلند- تحصیل می کرد. پس از به قدرت رسیدن نازی ها در آلمان در ژانویه 1933، بیل با یهودستیزی فزاینده ای روبرو شد و یکبار در مسیر خود به مدرسه اسرائیلی پسربچه ای به او حمله و چاقویی به سمت او پرتاب کرد. در سال 1936، او و خانواده اش آلمان را به مقصد هلند ترک کردند. بستگان آنها در آنجا بودند و آنها می پنداشتند که در امان خواهند بود. با این همه، پس از تهاجم آلمان به هلند در ماه مه 1940، قوانین یهودستیزانه- نظیر امر به استفاده از نشان یهودی- وضع شدند. بیل همراه با خواهر و والدینش به اردوگاه موقت وستربورک در هلند تبعید شدند. در اوت 1943، بیل از وستربورک به اردوگاه آشویتس در لهستانِ تحت اشغال آلمان تبعید شد. در اواخر سال 1943، پس از سرکوب شورش محله یهودی نشین ورشو به دست آلمانی ها، او از آشویتس به ورشو منتقل شد. بیل و دیگر زندانیان وادار شدند بقایای این محله یهودی نشین را منهدم کنند. با پیشروی نیروهای شوروی، بیل در صف راه پیمایی مرگ قرار گرفت و سپس با قطار به اردوگاه داخائو در آلمان منتقل شد. او در اواخر آوریل 1945 به دست نیروهای ایالات متحده آزاد شد.
برجسته سازیآبراهام لونت از لحظه‌ی آزادی‌اش از رژه‌ی مرگ در اردوگاه داخائو می‌گوید
خانواده‌ی لونت نیز مانند یهودی‌های دیگر به گتوی ورشو فرستاده شدند. در ۱۹۴۲، زمانی که آبراهام مخفی شده بود، آلمانی‌ها در یک یورش، مادر و خواهرانش را دستگیر کردند. آنها کشته شدند. او به اردوگاه کار اجباری در همان نزدیکی فرستاده شد، اما فرار کرد و به پدرش در گتو پیوست. در ۱۹۴۳، آنها به مایدانک تبعید شدند و پدر آبراهام آنجا فوت کرد. بعداً آبراهام به اسکاژیسکو، بوخنوالد، اشلیبن، بیزینگن و داخائو فرستاده شد. نیروهای ایالات متحده، آبراهام را هنگامی که آلمانی‌ها، زندانی‌ها را از محل خارج می‌کردند، آزاد کردند.
برجسته سازیآبراهام کلاوسنر از مواجهه شدن با بازماندگان اردوگاه داخائو می‌گوید
خاخام آبراهام کلاوسنر قاضی عسكر ارتش ایالات متحده بود. او در ماه مه 1945 وارد اردوگاه کار اجباری داخائو شد. او به واحد 116 "بیمارستان تخلیه" [بیمارستانی که بیماران بعد از عمل جراحی اولیه در بیمارستان صحرایی، به آنجا فرستاده می شدند تا جراحی های بعدی بر آنها انجام شود] ملحق شد و به مدت پنج سال در اردوگاه های آوارگان كار می كرد و به بازماندگان یهودی کمک می کرد.
برجسته سازیبنیامین (بریل) فرنتس در مورد آمادگی برای محاکمه قبل از دادگاه نظامی می‌گوید
بن در دهکده کوچکی در کوههای کارپاتین واقع در ترانسیلوانیا در رومانی متولد شد. خانواده بن، هنگام کودکی او به ایالات متحده مهاجرت کردند. بن در دانشگاه هاروارد در رشته حقوق جزا به تحصیل پرداخت. او در 1943 از دانشکده حقوق دانشگاه هاروارد فارغ التحصیل شد. او به گردان توپخانه ضد هوایی ایالات متحده پیوست که برای حمله متفقین به اروپای غربی خود را آماده می ساخت. در پایان جنگ جهانی دوم در اروپا، بن به شعبه تجسس جنایات جنگی در ارتش ایالات متحده منتقل شد. او مسئول جمع آوری شواهد و مدارک علیه نازی های متهم به جنایات جنگی و دستگیری آنها بود. او سرانجام در پرونده "واحدهای سیار کشتار" در دادرسی های بعدی دادگاه نورنبرگ، به عنوان دادستان کل ایالات متحده انتخاب شد.
برجسته سازیدالاس پیتون از خاطراتش از آزادی داخائو می‌گوید
دالاس پیتون اهل توسان، آریزونا، یکی از اعضای لشکر 70 زرهی بود. در سال 1945، او به همراه دیگر نیروهای آزادی بخش وارد اردوگاه داخائو شد و با بازماندگان و شواهدی از سبعیت ها روبرو شد.
برجسته سازیادوارد وایس از وضعیت اردوگاه داخائو مدت‌کوتاهی پس از آزادسازی می‌گوید
سرباز آمریکایی ادوارد وایس، ساکن گایترزبرگ در مریلند، اندکی پس از آزادسازی اردوگاه کار اجباری داخائو، در آنجا حضور داشت.
برجسته سازیجیمز رز از برداشت‌های خود از داخائو می‌گوید
جیمز اِی. رز، از اهالی تولیدو، اوهایو، همراه با لشگر 42 ("رنگین کمان") بود.
برجسته سازی