ارنست دامبی Ernest Domby

پدر ارنست یک موسیقیدان حرفه‌ای بود که با یک گروه کولی در شهرها می گشت و معمولاً برای چندین ماه از خانه دور بود. مادر ارنست در منزلشان در ِتپلیسه-شانُف، شهری در زودِتنِلَند Sudetenland در نزدیکی مرز آلمان و چکسلواکی، از ارنست و الیزابت، خواهر کوچکتر ارنست، و مادربزرگ ناتوان بچه ها نگهداری می کرد. عموهای ارنست، رودلف و ویکتور به خانواده کمک می کردند.

۱۹۳۳-۳۹: در تپلیسه-شانوف من به علت یهودی بودن از مدرسه متوسطه اخراج شدم سپس عمویم ویکتور به من کمک کرد تا به یک مدرسه خصوصی یهودی بروم. چند روز قبل از ورود آلمان ها به زودتنلند در ۱۹۳۸، خانواده ام به پراگ، جایی که یکی دیگر از عموهایم زندگی می کرد، فرار کردند. پنج ماه پس از اقامت ما در پراگ، آلمان ها پراگ را اشغال کردند.

۱۹۴۰-۴۴: در ۱۹۴۲، من به همراه خانواده، به گتوی ترزین اشتاد در شمال غربی پراگ تبعید شدم و از آنجا به اردوگاه آشویتس تبعید شدم. شبها شام ما سوپ آبکی بود. من از آشویتس به اردوگاه های کار اجباری گراس-روزن و سپس فریدلند، اردوگاه فرعی گراس-روزن منتقل شدم. در آنجا برای عملیات جنگی آلمان کار می کردم.

با پیشروی نیروهای شوروی در ۱۹۴۵، نگهبان های اردوگاه، پست های خود را ترک کردند و ارنست و تعدادی از زندانی دیگر، به جنگل فرار کردند. پس از چند ساعت پنهان شدن از نیروهای آلمان که در حال عقب نشینی بودند، آنها توسط سربازان شوروی پیدا می شوند و امکانات پزشکی و غذا دریافت می کنند. ارنست در سال ۱۹۴۶ به همراه مادرش به ایالات متحده مهاجرت کرد. از آن خانواده‌ی بزرگ، کس دیگری جان سالم به در نبرد.