ارنست ریتر Ernst Reiter

ارنست تنها فرزند پدر و مادری بی دین در جنوب اتریش در اواسط جنگ جهانی اول بود. او که در دومین شهر بزرگ اتریش بزرگ شده بود به تفریحات خارج از شهر به خصوص اسکی در آلپ علاقه داشت. در اوایل دهه ۱۹۳۰ ارنست به پیروان شاهدان یهوه پیوست. با وجود رکود اقتصادی شدید اتریش در آن زمان، او خوش شانس بود که توانست به عنوان فروشنده در یک فروشگاه مواد غذایی کار پیدا کند.

۱۹۳۳-۳۹: دولت کاتولیک اتریش با شاهدان یهوه، خصمانه رفتار می کرد. هنگامی که آلمانی ها در مارس ۱۹۳۸ اتریش را به خاک خود افزودند، فعالیت های ما ممنوع اعلام شد. من با پیروی از دستورات خدا، از دادن سلام نظامی به هیتلر و خدمت در ارتش آلمان سرباز زدم. به همین دلیل در ۶ سپتامبر ۱۹۳۸ دستگیر و شش ماه زندانی شدم. هنگامی که دوباره از خدمت خودداری کردم در بازداشتگاه بایرویت Bayreuth در آلمان زندانی شدم.

۱۹۴۰-۴۴: با اتمام مدت دومین دوران حبس در نوامبر ۱۹۳۹، به بازداشتگاه کار اجباری نسبتاً جدید فلاسِنبُرگ Flossenbürg منتقل شدم. شماره من ۱۹۳۵ بود. من را مجبور کردند که سنگ تراشی کنم و مورد بیرحمانه ترین رفتارها قرار می گرفتم که از جمله آنها این بود که سعی می کردند امید من را به خدا از میان ببرند. اما قدرت خدا فراتر از چیزی بود که نازی ها می توانستند با من انجام دهند. وضع زندانیان شوروی، لهستانی و یهودی بسیار بدتر از من بود. تنها راهی که زندانیان یهودی می توانستند از طریق آن از آنجا آزاد شوند «از درون دودکش» بود.

ارنست در آوریل ۱۹۴۵ از فلونسبرگ و کار اجباری، جان سالم بدر برد . وی توسط سربازان آمریکایی آزاد شد و در تابستان سال ۱۹۴۵ با دوچرخه به خانه اش در اتریش بازگشت.