هاچیا ریوکین Hacia Rivkina

هاچیا در میان سه دختر خانواده‌ای یهودی، بزرگترین آنها بود. خانواده‌ی او در شهر مینسک، پایتخت بلاروس، زندگی می‌کردند. قبل از جنگ جهانی دوم، بیشتر از یک سوم شهر یهودی بودند. پدر هاچیا در کارخانه‌ی دولتی ساخت مبلمان کار می‌کرد، حرفه و شغلی که چندین تن از خویشاوندان او نیز از آن امرار معاش می‌کردند. هاچیا از اواخر ۱۹۲۰ تا اوایل ۱۹۳۰ به مدارس عمومی شوروی می‌رفت.

۱۹۳۳-۳۹: خانه‌ی خانواده‌ی ریوکین در مرکز مینسک، در خیابان نوومنیتسکایا قرار داشت. هاچیا یک خواننده‌ی با استعداد بود و به عنوان بهترین خواننده‌ی محله شناخته می‌شد. او به عنوان یک دختر جوان، عضو پیشاهنگان سازمان جوانان شوروی بود. در اواخر ۱۹۳۰، مینسک پر از پناهندگان فراری از حمله‌ی آلمانی‌ها شد.

۱۹۴۰-۴۳: آلمانی‌های مهاجم، در ۲۷ ژوئن ۱۹۴۱ به مینسک رسیدند. خانه‌ی هاچیا روز بعد بمباران شد و خانواده‌ی او تا زمانی‌که در ماه اوت همان سال به زور به محله‌ی یهودی‌های مینسک فرستاده شدند، در خیابان زندگی می‌کردند. در ۷ نوامبر، در سالگرد انقلاب روسیه، هاچیا و خانواده‌اش در هنگام دستگیری یهودیان توسط آلمانی‌ها، در آپارتمان خود در محله‌ی یهودیان پنهان شدند. خارج شدن از آپارتمان به معنی تبعید یا مرگ بود. انتظار نیز زجرآور بود. آنها مطمئن بودند که آلمانی‌ها هر لحظه ممکن است سر برسند. پدر هاچیا برای آرامش خانواده داستان‌هایی از تاریخ یهود را تعریف می‌کرد.

با اینکه آنها در ۱۹۴۱ از تبعید فرار کردند، دو سال بعد تبعید شدند. خواهر هاچیا، برتا از محله‌ی یهودیان فرار کرد اما از دیگر اعضای خانواده خبری شنیده نشد.