روت وارتر Ruth Warter

روت در اوزلیکنیا Uzliekniai که روستایی در مِمِلند واقع در جنوب غربی لیتوانی بود زندگی می کرد. این منطقه تا سال ۱۹۱۹ تحت حکومت آلمان بود. او که اهل مطالعه بود، از شنیدن خبرهای آشفته‌ی سیاسی پس از جنگ، شدیدا آشفته بود. او در سال ۱۹۲۳، زمانی که اوزلیکنیا جزو لیتوانی بود، به فرقه شاهدان یهوه پیوست و در سال ۱۹۲۸ با ادوارد وارتر که او هم از شاهدان یهوه بود ازدواج کرد. طی ۵ سال آنها صاحب ۵ فرزند شدند.

۱۹۳۳-۳۹: من مشغول بزرگ کردن فرزندانم بودم و مطمئن می‌شدم که آنها کتاب مقدس را مطالعه کنند. در ۲۲ مارس ۱۹۳۹، نیروهای آلمانی سرزمین‌ ما را اشغال کرده و به آلمان ملحق کردند. روز بعد، نیروهای گشتاپو، کتاب‌های مذهبی ما را توقیف کرده و برخی از برادران دینی ما را بازداشت کردند. شهردار شهر و معلم مدرسه هر دو نازی بودند. موعظه خوانی ممنوع شد و کتاب مقدس را در برابر عموم سوزاندند. زمانی که فراخوان مردها شروع شد، من نگران همسر شدم.

۱۹۴۰-۴۴: ادوارد به دلیل سرباز زدن از الحاق به ارتش بنابر دستور فرمان پنجم خداوند که می‌گوید «کسی را نکش.»، دستگیر شد. او به اعدام محکوم شد ولی آنها قصد داشتند که او را از دین شاهدان یهوه برگردانند. یکی از افسران از من خواست که ادوارد را قانع کنم که به ارتش ملحق شود، ولی من قبول نکردم. دولت حتی به ما پیشنهاد داد که سکونت ما را در آلمان فراهم خواهند کرد، ولی این درخواست، پیشنهاد شیطان به مسیح را به من یادآور شد. با کمک خداوند من و ادوارد استوار ماندیم. ما از همکاری با نازی ها سرباز زدیم.

روت و همسرش در سال ۱۹۴۶ دوباره به هم پیوستند. نیروهای جماهیر شوروی که به شاهدان یهوه مشکوک بود آنها را در سال ۱۹۵۰ به سیبری تبعید کرد. در سال ۱۹۶۹ آن ها به آلمان بازگشتند.