ویلما شلزینگر ماهرر Wilma Schlesinger Mahrer

ویلما و خواهر کوچکش، دو دختر خانواده‌ای یهودی و آلمانی زبان بودند. او با گیولا ماهرر، یک یهودی مجار که برای ارتش مجارستان در جنگ جهانی اول جنگید، ازدواج کرد. آنها در بوداپست، پایتخت مجارستان اقامت گزیدند و بعدها نزدیک بزرگترین دخترشان کورنلیا که در ۱۹۲۸ ازدواج کرده بود زندگی می‌کردند.

۱۹۳۳-۳۹: ماریا، اولین نوه‌ی ویلما در پنجاه و پنجمنین سالگرد تولد او متولد شد. در ۱۹۳۶ ویلما پنج نوه داشت که سه نفر از آنها در بوداپست با دخترشان کورنلیا و دامادشان میکسا زندگی می‌کردند. در مه ۱۹۳۹، دولت مجارستان قانونی وضع کرد که بر مبنای آن یهودی‌ها غریبه شناخته می‌شدند و حقوق آنها محدود می‌شد.

۱۹۴۰-۴۴: در ۱۹۴۰ داماد ویلما، میکسا، به خدمت وظیفه در ارتش مجارستان خوانده شد. دو سال بعد او مجبور شد مغازه‌اش را به یک مسیحی واگذار کند. در مارس ۱۹۴۴، آلمان، مجارستان را اشغال کرد. تابستان همان سال، یهودی‌ها در خانه‌هایی اسکان یافتند که با علامت ستاره‌ی یهود مشخص شده بود. بسیاری از یهودی‌ها دستگیر و کشته شدند. در همان سال، هنگامی که شوهر ویلما از بیماری فوت کرد، خانواده‌اش به او غبطه خوردند. پس از تبعید کورنلیا و میکسا به آلمان، ویلما مسیحیانی را یافت که از سه نوه‌ی یتیمش نگهداری کنند.

در ۱۸ ژانویه ۱۹۴۵، ویلما و نوه‌هایش توسط نیروهای شوروی در بوداپست آزاد شدند. او پس از جنگ در بوداپست ماند.