Chana Mazansky-Zaidel

Chana była jednym z sześciorga dzieci w żydowskiej rodzinie. W 1914 r., po wybuchu I wojny światowej i rok po śmierci jej ojca, rodzina uciekła do Rosji. Po wojnie wróciła na Litwę i osiedliła się we wsi Pompiany, w domu dziadków Chany. Kiedy trójka jej najstarszego rodzeństwa przeprowadziła się w latach 20. do Południowej Afryki, Chana wspierała rodzinę szyciem.

1933-39: Chana pracowała jako szwaczka w Pompianach; w połowie lat 30. poznała i poślubiła Chanocha Zaidela. Po ślubie para dalej mieszkała w Pompianach i doczekała sie jednego dziecka. We wrześniu 1939 r. Niemcy najechali na Polskę. Litwa była wówczas wciąż wolna.

1940-41: W ciągu kilku dni od niemieckiej inwazji na Związek Radziecki (22 czerwca 1941 r.) niemieckie oddziały opanowały okolice Pompian. Pod koniec lata 1941 r. Niemcy zbliżyli się do wioski – była to część nazistowskiego planu wyeliminowania litewskich Żydów. Jednak zanim pojawiły się oddziały niemieckie, uzbrojeni litewscy kolaboranci zagnali Żydów z Pompian do pobliskiego lasu, a potem zmusili ich do wykopania dołów i rozebrania się do naga. Następnie rozkazano im wejść do rowów i rozstrzelano.

W trakcie egzekucji zginęli Chana, Chanoch i ich dziecko, a także Sara Rachel – matka Chany, jej brat bliźniak Mojsze oraz jej młodszy brat Chaim. Chana miała 33 lata.