Nazi Kampları (Özetlenmiş Makale)
1933–1945 yılları arasında Nazi Almanyası, milyonlarca kurbanı hapsedebilmek için yaklaşık 20.000 kamp kurdu. Bu kamplar, birçok amaçla kullanıldı ve zorunlu çalıştırma kampı, geçiş istasyonları olarak kullanılan geçici kamplar ve esasen ve özel olarak toplu katliam için inşa edilen ölüm merkezleri de bunlar arasında yer aldı. Almanlar ve işbirlikçileri yalnızca ölüm merkezlerinde üç milyondan fazla Yahudiyi öldürdü. Nazi kamplarında tutuklu olanların yalnızca çok küçük bir bölümü hayatta kalmayı başardı. İlk toplama kamplarındaki mahkûmların çoğu Alman komünistler, sosyalistler, sosyal demokratlar, Romanlar (Çingeneler), Yehova Şahitleri, eşcinseller ve “asosyal” ya da sosyal açıdan sapkın davranışlar göstermekle suçlanan kişilerdi. Söz konusu tesislerde tutuklanan kişiler bir yerde “toplandığı” için, buralara “toplama kampı” deniliyordu. Eylül 1939’da Almanya’nın Polonya’yı işgal etmesinin ardından Naziler, binlerce esirin yorgunluk, açlık ve kötü şartlara maruz kalma nedeniyle hayatını kaybettiği zorunlu çalışma kamplarını kurdu.
“Nihai Çözüm”ü (Yahudi soykırımını ya da kitle imhasını) kolaylaştırmak adına Naziler, Yahudi nüfusunun en yüksek olduğu Polonya’da ölüm merkezlerini kurdu. Ölüm merkezleri katliamın etkili bir şekilde gerçekleştirilmesi için tasarlanmıştı. Ölüm merkezlerinin ilki olan Chelmno, Aralık 1941’de açıldı. Burada Yahudiler ve Romanlar mobilize gaz kamyonlarında gazlanarak öldürüldü. 1942’de Naziler işgal edilen Polonya topraklarının iç kısmındaki Yahudileri sistematik olarak öldürebilmek için Belzec, Sobibor ve Treblinka’da ölüm merkezleri açtı. Naziler öldürme randımanını artırmak ve öldürme sürecini failler açısından gayri şahsî hâle getirmek için gaz odalarını (içeridekileri öldürmek için zehirli gazla doldurulan odalar) inşa etti. Auschwitz kamp kompleksinde bulunan Birkenau ölüm merkezinde dört gaz odası vardı. Kampa yapılan sürgünler en yüksek seviyelerindeyken her gün gaz odasında gazlanarak öldürülen Yahudilerin sayısı 6.000’i buluyordu. Nazi işgali altındaki topraklarda yaşayan Yahudiler, işgal altındaki Polonya’daki ölüm merkezlerine giden yolculuklarında önce Hollanda’daki Westerbork ya da Fransa’daki Drancy gibi geçici kamplara sürülüyordu. Geçici kamplar, genellikle ölüm merkezine sürülmeden önceki son durak oluyordu.
