Ναζιστικά στρατόπεδα (Άρθρο με περικοπές)

Από το 1933 έως το 1945, η ναζιστική Γερμανία ίδρυσε περίπου 20.000 στρατόπεδα για τον εγκλεισμό των πολλών εκατομμυρίων θυμάτων της. Αυτά τα στρατόπεδα χρησιμοποιήθηκαν για μια σειρά από λόγους: άλλα ήταν στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, κάποια αποτελούσαν προσωρινά κέντρα που λειτουργούσαν ως ενδιάμεσοι σταθμοί και άλλα ήταν κέντρα εξόντωσης που ιδρύθηκαν κυρίως ή αποκλειστικά με σκοπό τις μαζικές δολοφονίες. Στα κέντρα εξόντωσης μόνο, οι Γερμανοί και οι συνεργάτες τους δολοφόνησαν περισσότερους από τρία εκατομμύρια Εβραίους. Μόνο ένα μικρό ποσοστό των ατόμων που φυλακίστηκαν στα ναζιστικά στρατόπεδα επέζησε. Οι περισσότεροι κρατούμενοι στα πρώτα στρατόπεδα συγκέντρωσης ήταν Γερμανοί κομμουνιστές, σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκράτες, Ρομά (Τσιγγάνοι), μάρτυρες του Ιεχωβά, ομοφυλόφιλοι και άτομα που κατηγορούνταν για «αντικοινωνική» ή κοινωνικά αποκλίνουσα συμπεριφορά. Οι εγκαταστάσεις αυτές ονομάστηκαν «στρατόπεδα συγκέντρωσης» επειδή τα άτομα που φυλακίζονταν εκεί ήταν «συγκεντρωμένα» σε μία τοποθεσία. Μετά τη γερμανική εισβολή στην Πολωνία το Σεπτέμβριο του 1939, οι Ναζί εγκατέστησαν στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας όπου χιλιάδες αιχμάλωτοι πέθαναν από εξάντληση, πείνα και την έκθεση στα στοιχεία της φύσης.

Για να διευκολυνθεί η εφαρμογή της «Τελικής Λύσης» (η γενοκτονία ή μαζική εξολόθρευση των Εβραίων), οι Ναζί δημιούργησαν στρατόπεδα εξόντωσης στην Πολωνία, τη χώρα με το μεγαλύτερο εβραϊκό πληθυσμό. Τα στρατόπεδα εξόντωσης είχαν σχεδιαστεί για την αποτελεσματική διεξαγωγή μαζικών δολοφονιών. Το Κέλμνο, το πρώτο κέντρο εξόντωσης, άρχισε να λειτουργεί το Δεκέμβριο του 1941. Εβραίοι και Τσιγγάνοι εκτελούνταν σε φορτηγά-θαλάμους αερίων. Το 1942 οι Ναζί ίδρυσαν τα στρατόπεδα εξόντωσης Μπέλζεκ, Σόμπιμπορ και Τρεμπλίνκα για τη συστηματική εξολόθρευση των Εβραίων της περιοχής στο εσωτερικό της κατεχόμενης Πολωνίας. Οι Ναζί κατασκεύασαν θαλάμους αερίων (δωμάτια που γέμιζαν με δηλητηριώδη αέρια για να δολοφονήσουν όσους στοίβαζαν μέσα) για να αυξήσουν την αποτελεσματικότητα του μηχανισμού εξόντωσης και να περιορίσουν όσο το δυνατόν περισσότερο την άμεση, προσωπική εμπλοκή των δραστών. Στο σύμπλεγμα στρατοπέδων του Άουσβιτς, το στρατόπεδο εξόντωσης Μπίρκεναου διέθετε τέσσερις θαλάμους αερίων. Κατά τη διάρκεια των εκτοπισμών προς το στρατόπεδο, μέχρι 6.000 Εβραίοι δολοφονούνταν με δηλητηριώδη αέρια εκεί κάθε ημέρα. Οι Εβραίοι στις κατεχόμενες από τους Ναζί χώρες συχνά μεταφέρονταν πρώτα σε «μεταβατικά» στρατόπεδα όπως το Βέστερμποκ στην Ολλανδία ή το Ντρανσί στη Γαλλία καθ’ οδόν προς τα στρατόπεδα εξόντωσης της κατεχόμενης Πολωνίας. Τα προσωρινά στρατόπεδα αποτελούσαν συνήθως τον τελευταίο σταθμό πριν τον εκτοπισμό στο στρατόπεδο εξόντωσης.