Irene Freund

Irene sanayi şehri Mannheim’de yaşayan Yahudi bir ailenin iki çocuğundan küçüğüydü. I. Dünya Savaşı’nda Alman ordusunda savaşmış bir gazi olan babası iç dekoratördü. Annesi ev kadınıydı. Naziler 1933’te iktidara geldiğinde, Irene'in ağabeyi Berthold devlet okluna gidiyordu. Üç yaşındaki Irene annesiyle birlikte evdeydi.

1933–39: Yahudi bayramlarını teyzemler ve amcamlarla birlikte kutlamak gerçekten çok güzeldi. En sevdiğim yerlerden biri hayvanat bahçesiydi. Özellikle maymunları seviyordum. Naziler Yahudi çocukların devlet okullarına gitmesini yasakladığında, bir Yahudi okuluna gitmeye başladım. "Babasının kızıydım". Babam beni okuldan eve bisikletiyle getirirdi. Naziler okulumuzu yaktıktan sonra ağabeyim, güvende olmak için İngiltere’ye gitti. Ben onunla gidemeyecek kadar küçüktüm.

1940–44: 1940’ta, ben on yaşındayken, ailemiz Fransa’nın güneyinde korkunç kamplar olan Gurs’e ve ardından Rivesaltes’e gönderildi. Yiyecekler berbattı. Yahudi Çocukları Yardım Kurumu beni alarak, başka 13 Yahudi kızla birlikte bir Katolik rahibe manastırına yerleştirdi. Irene Fanchet olmuştum ve Rahibe Theresa’ya bağlı eğitim alıyordum. Bir gün, SS saklanan Alman Yahudisi çocukları aramak için manastırımıza geldi. Akıcı Fransızcası olan kızlardan biri hepimiz adına konuştu. İşe yaramıştı. Almanlar gittikten sonra yine güvendeydik.

On üç yaşındaki Irene Müttefik birlikler tarafından Temmuz 1944’te özgürlüğe kavuşturuldu. Fransa’daki çeşitli yetimhanelerine gönderildikten sonra 1947’de ABD’ye göç etti.