Bella, Sosnowiec’te yaşayan bir Yahudi ailenin dört çocuğundan en büyüğüydü. Babasının triko fabrikası vardı. Almanlar 1939’da Polonya’yı işgal ettikten sonra fabrikaya el koydu. Ailenin mobilyaları bir Alman kadına verildi. Bella 1941’de Sosnowiec gettosunda bir fabrikada çalıştırıldı. 1942 yılının sonunda aile Bedzin gettosuna sürüldü. Bella 1943’te Gross-Rosen’in alt kamplarından biri olan Graeben’e, 1944’te de Bergen–Belsen’e sürüldü. Nisan 1945’te özgürlüğe kavuşturuldu.
Savaş bittiğinde herhalde yaklaşık 30 kiloydum. Bunu bilmenizi isterim. Bir deri bir kemik kalmıştım. O İngiliz askeri geldiğinde bana... benim için bir şey yapıp yapamayacağını sorduğunu hatırlıyorum. Ona "İki şey istiyorum" demiştim. Ondan kalın çorap getirmesini... bana vermesini istedim. Konuştuk bir süre. Mayıs ayıydı. Hava ılıktı. Ben ise üşüyordum. Kalın çoraplar, diz altı kalın çoraplar istedim. Bir de şeker istedim. Getirdi bana... Herhalde şekere hasret kalmıştım. Çorap da getirdi. İki şeyi hatırlıyorum. Çorapları getirdiğinde... giydiğimde ağlamaya başladığımı hatırlıyorum. Çünkü baldırlarım kalmamıştı. Bir deri, bir kemiktim... ve dizüstü çoraplar bacaklarımda durmuyordu. Bir de bana şekeri verdiğini hatırlıyorum. 100 gram kadar yoktu belki. Küçücük bir torbadaydı. Normal şekerdi işte. Torbayı aldım ve ağzımın içine boşalttım. Öylece yedim. İyi hatırlıyorum... Çünkü gerçekten korkmuştu. Hemşireleri çağırmak için dışarı koşmuş, o bir torba şekerin hepsini o şekilde yemekle kim bilir bana ne olacağını düşünmüştü. Hemşirenin de ona Almanca olarak bunun sorun olmadığını söylediğini hatırlıyorum. Herhalde sadece canım şiddetle şeker istemişti.
We would like to thank Crown Family Philanthropies, Abe and Ida Cooper Foundation, the Claims Conference, EVZ, and BMF for supporting the ongoing work to create content and resources for the Holocaust Encyclopedia. View the list of donor acknowledgement.
