Sam Itzkowitz

Gaz odası bunun gibi, delikli metalle yukarı doğru çıkan bacalar gibi iki bacalı bir koridordu. 2,5 cm'nin dörtte bir boyutunda delikler vardı
her bir köşede ve iki üç levha
metal vardı. Biri diğerinin deliğe doğru yerleştirilmişti. Oyuk
çatıya kadar gidiyordu. Çatı, dış zemine göre kare şeklindeydi.
Yakıt bölmesi
doldurulduğunda SS subayları tam burada duruyordu. Bir dakika ama...
Kadınları doldurduktan sonra, erkekleri koyuyorlardı. Bazen
20–30 ekstra kişiyi alamadıklarında,
çocukları alıyorlardı. Yakıt bölmesi o kadar
dolu oluyordu ki kimseyi alamayacak hâle geliyordu.
Çocukları başlarının üzerinde emeklemeye zorluyorlardı. Herkes girsin diye
ittiriyorlardı çocukları. Arkalarından kapı kapanıyordu. Kalın, yaklaşık 14 cm kalınlığında bir kapı vardı. Kapıyı kendim inşa ettim. Dolayısıyla nasıl olduğunu biliyorum: üç sürgü, karşısında
üç demir çubuk. Çubuklar yerine oturtulup, sıkıca
kapanıyordu. Subaylar, SS subayları
Kızıl Haç vagonuyla birlikte dışarıda duruyordu.
Ambulansta tenekelerce gaz vardı. Subay maskeyi takıyordu,
gazı açıyordu,
gaz kutusunu,
gaz odasındaki bacadan aşağı bırakıyordu. Krematoryumda iki… üç, iki
gaz bacası vardı. Gazı verdikten sonra kapağı sıkıca
kapatıyordu ki gaz kaçmasın. Tek duyduğunuz yüksek “Shema…” [Yahudi sadakat yemini] sesiydi. Hepsi bu. Beş ila on dakika sürüyordu.
Kapıda
arasında dört-beş kat cam olan gözetleme delikleri vardı. Çubuklarla korunuyordu kimse
camdan göremesin diye.
Yakıt bölmesinin ışığını açtıklarında insanların ölüp
ölmediğini de görüyordunuz.