Απελευθέρωση των ναζιστικών στρατοπέδων (Άρθρο με περικοπές)
Καθώς τα συμμαχικά στρατεύματα προήλαυναν στην Ευρώπη με αλλεπάλληλες επιθέσεις κατά της Ναζιστικής Γερμανίας, άρχισαν να συναντούν δεκάδες χιλιάδες κρατούμενους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης που υπέφεραν από υποσιτισμό και ασθένειες. Ο κόσμος πληροφορήθηκε όλες τις φρικαλεότητες των Ναζί μόνο μετά την απευθέρωση των ναζιστικών στρατοπέδων. Οι Σοβιετικές δυνάμεις ήταν οι πρώτες που προσέγγισαν ένα μεγάλο στρατόπεδο των Ναζί όταν έφτασαν στο Μαϊντάνεκ, κοντά στην πόλη Λούμπλιν της Πολωνίας, τον Ιούλιο του 1944. Αιφνιδιασμένοι από την ταχύτατη προέλαση των Σοβιετικών, οι Γερμανοί προσπάθησαν να εξαλείψουν τα ίχνη των μαζικών δολοφονιών που είχαν διαπράξει κατεδαφίζοντας το στρατόπεδο. Το καλοκαίρι του 1944 οι Σοβιετικοί κατέλαβαν επίσης τις περιοχές των στρατοπέδων εξόντωσης Μπέλζεκ, Σόμπιμπορ και Τρεμπλίνκα. Οι Σοβιετικοί απελευθέρωσαν το Άουσβιτς, το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης και εξόντωσης, τον Ιανουάριο του 1945. Καθώς υποχωρούσαν, οι Γερμανοί κατέστρεψαν τις περισσότερες αποθήκες του στρατοπέδου, στις υπόλοιπες όμως οι Σοβιετικοί ανακάλυψαν τα προσωπικά αντικείμενα των θυμάτων. Για παράδειγμα, ανακάλυψαν εκατοντάδες χιλιάδες αντρικά κοστούμια, περισσότερα από 800.000 φορέματα και πάνω από 6,5 τόνους ανθρώπινων μαλλιών.
Οι δυνάμεις των ΗΠΑ απελευθέρωσαν το στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ κοντά στη Βαϊμάρη της Γερμανίας στις 11 Απριλίου 1945, μόλις λίγες ημέρες μετά την έναρξη των διαδικασιών της εκκένωσής του απὀ τους Ναζί. Οι αμερικανικές δυνάμεις απελευθέρωσαν περισσότερους από 20.000 κρατούμενους στο Μπούχενβαλτ. Απελευθέρωσαν επίσης τα στρατόπεδα Ντόρα-Μίτελμπαου, Φλόσενμπεργκ, Νταχάου και Μάτχαουζεν. Οι βρετανικές δυνάμεις απελευθέρωσαν στρατόπεδα συγκέντρωσης στη βόρεια Γερμανία, όπως το Νόιενγκαμε και το Μπέργκεν-Μπέλσεν. Στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλσεν, που βρισκόταν κοντά στην πόλη Celle, μπήκαν στα μέσα Απριλίου 1945. Εκεί βρήκαν ζωντανούς, αλλά σε κρίσιμη κατάσταση λόγω επιδημίας τύφου, περίπου 60.000 κρατούμενους. Οι απελευθερωτές ήρθαν αντιμέτωποι με τις ανείπωτες συνθήκες που επικρατούσαν στα ναζιστικά στρατόπεδα, όπου τριγύρω κείτονταν σωροί πτωμάτων που δεν είχαν ταφεί. Μετά από χρόνια κακομεταχείρισης και εξαιτίας της εξοντωτικής εργασίας και της έλλειψης τροφής, οι λιγοστοί κρατούμενοι που είχαν επιβιώσει ήταν αποσκελετωμένοι. Πολλοί ήταν τόσο αδύναμοι που δεν μπορούσαν να κινηθούν. Οι ασθένειες αποτελούσαν έναν πανταχού παρόντα κίνδυνο, και πολλά στρατόπεδα έπρεπε να πυρποληθούν προκειμένου να αποφευχθεί η εξάπλωση επιδημιών. Οι επιζήσαντες των στρατοπέδων είχαν μπροστά τους ένα μακρύ και δύσκολο δρόμο προς την ανάρρωση.