Προπαγάνδα (Άρθρο με περικοπές)

Το ναζιστικό καθεστώς χρησιμοποίησε προπαγάνδα για να κινητοτοποιήσει τον πληθυσμό της Γερμανίας να υποστηρίξει τους κατακτητικούς πολέμους του. Η ρατσιστική και αντισημιτική προπαγάνδα ήταν θεμελιώδους σημασίας για την παροχή κινήτρων στα άτομα που υλοποίησαν τη γενοκτονία των Εβραίων της Ευρώπης. Η προπαγάνδα συνέβαλε επίσης στην εξασφάλιση της συναίνεσης εκατομμυρίων άλλων ατόμων για τους ρατσιστικούς διωγμούς και τις μαζικές δολοφονίες.

Μετά την άνοδο των Ναζί στην εξουσία το 1933, ο Αδόλφος Χίτλερ δημιούργησε το Υπουργείο Λαϊκής Διαφώτισης και Προπαγάνδας του Ράιχ με επικεφαλής τον Γιόζεφ Γκέμπελς. Στόχος του υπουργείου ήταν να διασφαλίσει την επιτυχή διάδοση του ναζιστικού μηνύματος μέσω της τέχνης, της μουσικής, του θεάτρου, του κινηματογράφου, των βιβλίων, του ραδιοφώνου, του τύπου και των διδακτικών βιβλίων. Ειδικά ο κινηματογράφος διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη διάδοση των ιδεολογημάτων του ρατσιστικού αντισημιτισμού, της ανωτερότητας της γερμανικής στρατιωτικής ισχύος και της εγγενούς κακοήθειας των εχθρών, όπως ορίζονταν από τη ναζιστική ιδεολογία. Τα ναζιστικά κινηματογραφικά έργα παρουσίαζαν τους Εβραίους ως «υπανθρώπους» που είχαν διεισδύσει στην Ἀρια κοινωνία. Ορισμένα φιλμ, όπως το Ο Θρίαμβος της Θέλησης (1935) της Λένι Ρίφενσταλ (Leni Riefenstahl) εξυμνούσαν τον Χίτλερ και το εθνοσοσιαλιστικό κίνημα. Οι γερμανικές εφημερίδες, ιδιαίτερα η Der Stuermer (Ο Επιτιθέμενος), δημοσίευαν αντισημιτικές γελοιογραφίες που αναπαριστούσαν τους Εβραίους ως καρικατούρες.

Μετά την εισβολή της Γερμανίας στη Σοβιετική Ένωση, η ναζιστική προπαγάνδα υπογράμμιζε τόσο στους πολίτες στην πατρίδα όσο και στους στρατιώτες που υπηρετούσαν στις κατεχόμενες περιοχές θέματα που συνέδεαν το σοβιετικό κομμουνισμό με τους Εβραίους της Ευρώπης, ζωγραφίζοντας μια αποκαλυπτική εικόνα για το τι θα συνέβαινε αν οι Σοβιετικοί κέρδισαν τον πόλεμο.