آدولف هیتلر: تاریخ‌های مهم
رژیم نازی با رهبری آدولف هیتلر و تحت تاثیر ایدئولوژی نژادپرستانه‌ی او، مسئولیت قتل‌عام ۶ میلیون یهودی و میلیون‌ها قربانی دیگر را بر عهده دارد.
وقایع کلیدی
-
1
اگرچه مسئولیت اصلی هولوکاست و مرگ میلیون‌ها نفر در جنگ جهانی دوم در اروپا مستقیما متوجه‌ی هیتلر و ایدئولوژی اوست، این رژیم، از حمایت‌های قابل توجهی از طرق مختلف بهره‌برد و از بی‌تفاوتی غیرنظامیان و متخصصان استفاده کرد.
-
2
افسانه‌ها و سوء‌تفاهم‌های زیادی در مورد هیتلر و زندگی او وجود دارد. متداول‌ترین آن‌ها نیز این ادعا است که هیتلر تبار یهودی داشت.
-
3
وقایع ذکر شده در زیر تنها برخی از نقاط عطف مهم در زندگی یکی از بی‌رحم‌ترین دیکتاتورهای اروپا به شمار می‌رود.
۲۰ آوریل ۱۸۸۹
«آدولف هیتلر» (تولد: ۱۸۸۹ - مرگ: ۱۹۴۵) در شهر مرزی «برانائو آم این» در نزدیکی مرز آلمان به دنیا آمد. پدر او «آلوئیس هیتلر» نام داشت که تحصیلدار گمرک بود. هیتلر برخلاف تصور رایج، تبار یهودی نداشت.
۱۹۰۸
هیتلر در این سال به وین نقل مکان کرد. یک سال پس از آن و بعد از خرج کردن تمام ارثیه‌ی قابل‌توجهی که به او رسیده‌بود، او فقر و بی‌پولی و اقامت در پناهگاه‌های بی‌خانمان‌ها را تجربه کرد. هیتلر تا ماه مه ۱۹۱۳ در وین زندگی می‌کرد.
۱۹۱۳
هیتلر در ماه مه ۱۹۱۳ به شهر مونیخ در آلمان نقل مکان کرد. او سال بعد در ارتش نام‌نویسی نمود و در نخستین جنگ جهانی برای آلمان جنگید.
۱۹۱۸
هیتلر در جریان حمله‌ای که با استفاده از گاز خردل در اکتبر ۱۹۱۸ روی داد، در نزدیکی ایپر بلژیک مجروح شد و بخشی از بینایی خود را از دست داد. او در حال طی کردن دوران نقاهت در بیمارستانی نظامی بود که اخبار روز ۱۱ نوامبر ۱۹۱۸ و خبر آتش‌بس را شنید. جنگ جهانی اول تاثیری عمیق بر هیتلر و بسیاری دیگر از آلمانی‌ها داشت. بازتاب تاثیرات این جنگ و صلح بحث‌برانگیز پس‌از آن، دهه‌ها ادامه داشت و در نهایت منجر به جنگ جهانی دوم و در لوای آن، نسل‌کشی شد.
۱۲سپتامبر۱۹۱۹
هیتلر در این روز در یکی از نخستین جلسات حزب کارگران آلمان (دی‌اِی‌پی) شرکت کرد. این حزب چند سال بعد، به حزب نازی تحت رهبری او تبدیل گردید.
۹-۸ نوامبر ۱۹۲۳
آدولف هیتلر و حزب نازی در تلاش برای سرنگونی دولت «باواریا» و قدم نهادن در مسیر یک «انقلاب ملی»، رهبری یک گروه ائتلافی را بر عهده گرفتند. تلاش این ائتلاف که به «کودتای آبجوفروشی» معروف شد، موفقیت‌آمیز نبود. هیتلر و همدستانش نیز به جرم خیانت دستگیر شدند.
۱۹۲۳ تا ۱۹۲۵
هیتلر به جرم خیانت علیه حکومت، محاکمه و به پنج سال زندان محکوم شد اگرچه، تنها به مدت یک سال زندانی گشت. هیتلر در زندان کتاب «نبرد من» را نوشت. این مجموعه‌ی خاطرات بدنام، به خاطر ترویج مولفه‌های کلیدی نازیسم و ایدئولوژی نژادی آن حائز اهمیت است. «نبرد من» در دو جلد و طی سال‌های ۱۹۲۵ و ۱۹۲۶ منتشر شد. تعداد یک میلیون نسخه از این کتاب نیز در نخستین سال صدر اعظم شدن هیتلر در سال ۱۹۳۳ به فروش رسید.
۱۹۲۵
هیتلر در این سال، نیروی اس‌اس (اسکادران حفاظتی) را تأسیس کرد. نیروی اس‌اس، در طول دوران رژیم نازی، نه تنها مسئولیت نیروی پلیس آلمان و سیستم اردوگاه‌های کار اجباری را بر عهده داشت، بلکه مسئولیت امنیت، شناسایی نژادهای مختلف، سیاست‌های مربوط به جمعیت و اسکان مجدد، و همچنین حفاظت اطلاعات نیز بر عهده‌ی این نیرو بود.
۱۰ آوریل ۱۹۳۲
در این روز، هیتلر دور دوم انتخابات ریاست‌جمهوری آلمان را به رییس‌جمهور کهنسال این کشور یعنی ژنرال «پاول فون هیندنبورگ» باخت.
ژانویه ۱۹۳۳
حزب نازی در این ماه با انتخاب آدولف هیتلر به عنوان صدراعظم به قدرت رسید.
۲۳مارس۱۹۳۳
پس از این که افراد ناشناس، ساختمان پارلمان آلمان (رایشس‌تاگ) را به آتش کشیدند، پارلمان آلمان نیز «قانون رفع پریشانی مردم و رایش» را که به «قانون تفویض اختیارات» نیز معروف است، تصویب کرد. این قانون به هیتلر به عنوان صدراعظم این امکان را می‌داد که بدون کسب اجازه از پارلمان، قوانین مورد نظر خود را به جریان بیندازد. این قانون در عمل یک دیکتاتوری را در زمان هیتلر در آلمان برقرار کرد.
۳۰ ژوئن - ۲ ژوئیه ۱۹۳۴
مقامات نازی به دستور هیتلر، رهبری اس‌آ (نیروی طوفان یا همان نیروی شبه‌نظامی حزب ملی کارگران سوسیالیست آلمان) را از بین بردند و دیگر دشمنان سیاسی را نیز به قتل رسانند. این پاکسازی وحشیانه باعث ایجاد توافقی بین رژیم نازی و ارتش آلمان و تحکیم قدرت نازی‌ها گردید. در عین حال، هیتلر نیز به واسطه‌ی این توافق قادر شد تا خود را به عنوان پیشوا‌ی (رهبر) آلمان معرفی کند و ادعای قدرت مطلق داشته باشد.
تابستان ۱۹۳۶
هیتلر در این سال المپیک برلن را افتتاح کرد. در یک اتفاق نادر، کشور آلمان در سال ۱۹۳۶ میزبانی هر دو المپیک تابستانی و زمستانی را بر عهده داشت. آلمان نازی از المپیک ۱۹۳۶ برای اهداف تبلیغاتی خود استفاده کرد و در حالی که آزار و اذیت یهودیان و روماها (کولی‌ها) و همچنین نظامی‌گری رو به رشد آلمان را پنهان می‌کرد، تصویری از آلمان جدید، قوی و متحد را به نمایش گذاشت.
۱۹۳۸
هیتلر در روزهای ۲۹ و ۳۰ سپتامبر ۱۹۳۸ و طی کنفرانسی در مونیخ آلمان، با رهبران بریتانیا، فرانسه و ایتالیا ملاقات کرد. رهبران این کشورها در ازای ضمانت صلح از سوی آلمان، با الحاق سرزمین سودِتنلند (نامی که در نیمه اول قرن بیستم برای مناطق غرب، شمال و جنوب چکسلواکی که بیشتر محل سکونت اقلیت آلمانی‌تبارها بود، به‌کار می‌رفت) به آلمان موافقت کردند. هیتلر شش ماه بعد، اقداماتی را علیه دولت چکسلواکی انجام داد.
۱۲مارس ۱۹۳۸
در این روز، نیروهای آلمانی وارد خاک اتریش شدند. آدولف هیتلر که خود زاده‌ی اتریش بود، ظهرهنگام از مرز اتریش و آلمان و زادگاهش «برانائو آم این» عبور کرد. الحاق اتریش به خاک رایش آلمان نیز در روز بعد اعلام شد. هیتلر سه روز بعد در ۱۵ مارس، با استقبال جمعیت ۲۰۰ هزار نفری، وارد وین پایتخت اتریش شد.
۲۳ ژانویه ۱۹۳۹
هیتلر در سخنرانی خود در پارلمان آلمان در بیست‌وسوم ژانویه‌ی ۱۹۳۹، اظهار داشت که آغاز یک جنگ جهانی دیگر، به حذف یهودیان از اروپا منجر خواهد شد.
۲۳ اوت ۱۹۳۹
«یواخیم فون ریبنتروپ» و «ویاچسلاو مولوتوف»، وزرای خارجه‌ی آلمان و شوروی، به طور جداگانه معاهده‌ای را میان آلمان و شوروی امضا کردند. اصل اساسی این معاهده، پیمان عدم تجاوز بود. مطابق این اصل، هریک از امضاکنندگان متعهد شدند که به مدت ده سال به دیگری حمله نکنند.
۱سپتامبر ۱۹۳۹
آلمان نازی به لهستان حمله و جنگ جهانی دوم را آغاز کرد.
پاییز ۱۹۳۹ یا اوایل ژانویه ۱۹۴۰
آدولف هیتلر مجوزی محرمانه را برای برنامه‌ی «اتانازی» (مرگیاری) امضا کرد. برنامه‌ی اتانازی به قتل‌عام نظام‌مند بیماران مبتلا به ناتوانی‌های ذهنی و جسمی اطلاق می‌شود. این بیماران در موسسات مرتبط در آلمان و سرزمین‌های الحاقی آلمان زندگی می‌کردند. این مورد، تنها نمونه‌ای است که هیتلر شخصا مجوز برنامه‌ی کشتارجمعی نظام‌مند را امضا کرده است.
۱۹۴۱
در سال ۱۹۴۱، آدولف هیتلر، «هاینریش هیملر»، «راینهارد هایدریش» و دیگر مقامات برجسته‌ی آلمانی تصمیم گرفتند تا یهودیان اروپا را به طور فیزیکی از بین ببرند.
۲۲ژوئن۱۹۴۱
ارتش آلمان طی «عملیات بارباروسا» به خاک شوروی حمله کرد. هیتلر و دیگر رهبران نازی، برخلاف فتوحات آلمان در اروپای غربی، جنگ علیه اتحاد جماهیر شوروی را جنگی نژادی و ایدئولوژیک می‌دانستند.
۱۱دسامبر۱۹۴۱
پس از حمله‌ی ژاپن به «پرل هاربر» و علی‌رغم این واقعیت که ایالات متحده فقط علیه امپراتوری ژاپن اعلام جنگ کرده بود، آلمان نازی و همچنین ایتالیا به عنوان متحد آن، در این روز به ایالات متحده اعلان جنگ کردند. کمتر از یک سال بعد، نیروی زمینی آمریکا در شمال آفریقا با نیروهای آلمانی وارد جنگ شد.
۹ ژوئن۱۹۴۲
پس از مرگ راینهارد هایدریش، فرمانده‌ی دوم اس‌اس، هیتلر دستور به اقدام متقابل علیه مردم چک داد. شهرهای «لیدیتسه» و «لژاکی» به تلافی ویران شدند و ساکنان این شهرها نیز قتل‌عام و یا تبعید شدند.
۳۱ ژانویه - ۲ فوریه ۱۹۴۳
در یک نقطه‌ی عطف بزرگ در جنگ جهانی دوم، نیروهای آلمانی (که در این زمان تنها حدود ۹۱هزار سرباز بودند) پس از ماه‌ها نبرد شدید و تلفات سنگین، در استالینگراد تسلیم شدند. تسلیم شدن نیروهای آلمانی، یک فاجعه برای هدف دیرینه‌ی هیتلر یعنی شکست دادن اتحاد جماهیر شوروی به شمار می‌رفت.
۶ ژوئن ۱۹۴۴
در این روز نیروهای متفقین با موفقیت در سواحل نرماندی فرانسه پیاده شدند و «جبهه‌ی دوم» علیه آلمان‌ها و رژیم هیتلر شکل گرفت.
۲۰ ژوئیه ۱۹۴۴
در این روز هیتلر از یک سوءقصد که توسط مقامات نظامی و غیرنظامی ترتیب داده شده بود، جان سالم به در برد. اقدام ترور هیتلر و کودتا علیه او با شکست مواجه شد. در پی این کودتای نافرجام، حدود ۷هزار نفر دستگیر و نزدیک به ۵ هزار نفر اعدام شدند.
۳۰ آوریل ۱۹۴۵
با پیشروی نیروهای شوروی در آلمان، هیتلر برای این که توسط آنان دستگیر نشود، در پناهگاهی زیرزمینی در برلن خودکشی کرد.
۱۹۴۵
«دادگاه نظامی بین‌المللی» در نورنبرگ تصمیم گرفت تا آدولف هیتلر، هاینریش هیملر و جوزف (ژوزف) گوبلز را به صورت غیابی محاکمه نکند. هر سه این افراد پیش از پایان جنگ خودکشی کرده بودند. این دادگاه با انجام این کار، می‌خواست تا از ایجاد این تصور که ممکن است این سه تن هنوز زنده باشند، اجتناب کند.