Ο ρόλος του στρατού
Οι διώξεις των Εβραίων και άλλων ομάδων δεν ήταν αποκλειστικά αποτέλεσμα μέτρων που προήλθαν από τον Χίτλερ και άλλους ζηλωτές των Ναζί. Οι ναζιστές ηγέτες χρειάζονταν την έμπρακτη βοήθεια ή τη συνεργασία επαγγελματιών που εργάζονταν σε διάφορους τομείς, οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις δεν ήταν Ναζί εκ πεποιθήσεως. Ο στρατός έπαιξε ζωτικό ρόλο στην εδραίωση της ναζιστικής εξουσίας και στις διώξεις και μαζικές δολοφονίες Εβραίων και άλλων πληθυσμιακών ομάδων.
Οι στρατιωτικοί ηγέτες το 1933 έβλεπαν τον Αδόλφο Χίτλερ ως ριζοσπάστη και πολλά υποσχόμενο πολιτικό. Όπως και άλλοι συντηρητικοί, πίστευαν επίσης ότι αυτός ο πρώην δεκανέας θα μπορούσε να τεθεί υπό τον έλεγχό τους, ώστε να υπηρετήσει τη δική τους ατζέντα. Ο στρατός είχε ορισμένες κοινές πολιτικές θέσεις με τους Ναζί, όπως τον εθνικισμό, τον αντικομμουνισμό και το όραμα της ενίσχυσης των στρατιωτικών δυνάμεων και της αποκατάστασης της Γερμανίας ως μεγάλης παγκόσμιας δύναμης. Οι διαβεβαιώσεις που παρείχε ο Χίτλερ στους στρατιωτικούς ηγέτες ότι θα εξυπηρετούνταν τα συμφέροντά τους εξασφάλισαν την ουδετερότητά τους καθώς οι Ναζί χρησιμοποιούσαν τον εκφοβισμό και τη βία για να καταστείλουν την πολιτική αντιπολίτευση και να εδραιώσουν την εξουσία τους. Ο στρατός, όπως και άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι, ορκίστηκε άνευ όρων υπακοή στον Φύρερ. Οι ηγέτες του χαιρέτησαν την επαναφορά της στρατιωτικής επιστράτευσης από το καθεστώς το 1935, κατά παράβαση των όρων της Συνθήκης των Βερσαλλιών.
Ο στρατός ευθυγραμμίστηκε επίσης με τον εθνικισμό και τους φυλετικούς νόμους του ναζιστικού καθεστώτος. Το 1935 οι ηγέτες απέκλεισαν τους Εβραίους από τις τάξεις του στρατού και απέλυσαν όσους υπηρετούσαν ήδη. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, το μέγεθος του γερμανικού στρατού αυξήθηκε, ενώ έγινε πιο ακραίος πολιτικά. Αντικατόπτριζε τη διάχυτη προπαγάνδα και τον ιδεολογικό δογματισμό που προέβαλε συνεχώς τη σχέση των Εβραίων με την απειλή του κομμουνιστικού μπολσεβικισμού. Μονάδες των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων παρείχαν υλικοτεχνική υποστήριξη και μερικές φορές συμμετείχαν στις δολοφονίες Εβραίων, Ρομά και άλλων. Ο στρατός επωφελήθηκε από την καταναγκαστική εργασία των Εβραίων και φέρει μέρος της ευθύνης για τον θάνατο έως και τριών εκατομμυρίων Σοβιετικών αιχμαλώτων πολέμου υπό την κράτηση τους στο πλαίσιο μιας εσκεμμένης και σκόπιμης πολιτικής σκληρής μεταχείρισης και εκτελέσεων.
Κάποιοι αξιωματικοί του στρατού συμμετείχαν σε αποτυχημένες προσπάθειες δολοφονίας του Χίτλερ, ιδιαίτερα στην απόπειρα της 20ης Ιουλίου 1944, μια ηρωική προσπάθεια που υποκινήθηκε από την πατριωτική επιθυμία να σωθεί η Γερμανία από την ολοκληρωτική καταστροφή στον βωμό της συνέχισης ενός χαμένου πολέμου. Δεν ήταν μια προσπάθεια να σταματήσουν τα εγκλήματα κατά των Εβραίων ή να διαμαρτυρηθούν για αυτά.
Μετά τον πόλεμο, δημιουργήθηκε ο μύθος ότι ο στρατός δεν είχε εμπλακεί σε μαζικές δολοφονίες και γενοκτονία.