![Ossi Stojka [LCID: 6352]](https://encyclopedia.ushmm.org/images/large/7235f137-60d0-4a88-985c-d9058bc667e0.gif "Ossi Stojka [LCID: 6352]")
Ο Ossi ήταν το μικρότερο από τα έξι παιδιά μιας Ρωμαιοκαθολικής οικογένειας Τσιγγάνων που ταξίδευε με το οικογενειακό φορτηγό. Το καραβάνι τους περνούσε τους χειμώνες κατασκηνώνοντας στη Βιέννη, την πρωτεύουσα της Αυστρίας, και τα καλοκαίρια στην εξοχή. Η οικογένεια Stojka ανήκε σε μια φυλή Τσιγγάνων που ονομαζόταν Lowara Ρομ, της οποίας τα μέλη ήταν πλανόδιοι έμποροι αλόγων. Οι πρόγονοι του Ossi ζούσαν στην Αυστρία πάνω από 200 χρόνια.
1933-39: Ο Ossi ήταν 2 χρονών όταν η Αυστρία προσαρτήθηκε στη Γερμανία το Μάρτιο του 1938. Το φορτηγό της οικογένειας Stojka ήταν σταθμευμένο για το χειμώνα στον καταυλισμό της Βιέννης όταν έγινε η γερμανική εισβολή. Οι Γερμανοί διέταξαν τους Τσιγγάνους να παραμείνουν στον καταυλισμό. Η οικογένεια Stojka αναγκάστηκε να μετατρέψει το φορτηγό σε ξύλινο σπίτι και να προσαρμοστεί στο να μένει μόνιμα σε ένα μέρος.
1940-44: Οι Τσιγγάνοι υποχρεώνονταν να εγγραφούν στο μητρώο ως μέλη μιας ξεχωριστής "φυλής." Όταν ο Ossi ήταν 5 χρονών, οι Γερμανοί απέλασαν τον πατέρα του. Μετά, πήραν την αδελφή του, Κάθυ. Τελικά, ο Ossi και η υπόλοιπη οικογένειά του απελάθηκαν σε ένα Ναζιστικό στρατόπεδο για Τσιγγάνους στο Μπιρκενάου . Υπήρχαν περιορισμένες προμήθειες τροφίμων, κυρίως γογγύλια. Ο μικρός Ossi αρρώστησε από τύφο, και μεταφέρθηκε στο κτίριο για τους ασθενείς κρατούμενους. Οι κρατούμενοι αναφέρονταν στο νοσοκομείο σαν τον "προθάλαμο των κρεματορίων."
Δεν του χορηγήθηκε καμμία ιατρική θεραπεία, και πέθανε από τύφο και υποσιτισμό. Ήταν 7 χρονών.
Προβολή ΑντικειμένουΟ Franz και η οικογένειά του ήταν Μάρτυρες του Ιεχωβά. Η Γερμανία προσάρτησε την Αυστρία το 1938. Όταν ξεκίνησε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο πατέρας του Franz εκτελέστηκε επειδή, ως Μάρτυρας του Ιεχωβά, αντιτασσόταν στον πόλεμο. Το 1940, ο Franz αρνήθηκε να συμμετάσχει σε στρατιωτικές ασκήσεις και να χαιρετήσει τη ναζιστική σημαία. Φυλακίστηκε, ανακρίθηκε από την Γκεστάπο (τη γερμανική μυστική κρατική αστυνομία) στο Γκρατς και καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια σκληρής εργασίας σε στρατόπεδο στη Γερμανία. Ο Franz απελευθερώθηκε από δυνάμεις των ΗΠΑ το 1945.
Προβολή ΑντικειμένουΟ Franz και η οικογένειά του ήταν Μάρτυρες του Ιεχωβά. Η Γερμανία προσάρτησε την Αυστρία το 1938. Όταν ξεκίνησε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο πατέρας του Franz εκτελέστηκε επειδή, ως Μάρτυρας του Ιεχωβά, αντιτάχθηκε στον πόλεμο. Το 1940, ο Franz αρνήθηκε να συμμετάσχει σε στρατιωτικές ασκήσεις και να χαιρετήσει τη ναζιστική σημαία. Φυλακίστηκε, ανακρίθηκε από την Γκεστάπο (τη γερμανική μυστική κρατική αστυνομία) στο Γκρατς και καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια σκληρής εργασίας σε στρατόπεδο στη Γερμανία. Ο Franz απελευθερώθηκε από δυνάμεις των ΗΠΑ το 1945.
Προβολή Αντικειμένου![Smiljka Ljoljic Visnjevac [LCID: 6293]](https://encyclopedia.ushmm.org/images/large/e868795e-80a1-4f2f-b150-da49c49679a8.gif "Smiljka Ljoljic Visnjevac [LCID: 6293]")
Η Smiljka ήταν η μία από τις τρεις κόρες μιας σερβικής ορθόδοξης οικογένειας στην πόλη Μόσταρ, στην κεντρική γιουγκοσλαβική περιοχή της Ερζεγοβίνης. Η μητέρα της Smiljka πέθανε όταν η Smiljka ήταν 3 ετών και τα τρία κορίτσια ανατράφηκαν από τον πατέρα τους. Αν και αγοροκόριτσο στα νιάτα της, στα 17 της η Smiljka κέρδισε τον διαγωνισμό ομορφιάς Μις Makarska Riviera και έφυγε για τη Γερμανία για να γίνει μοντέλο.
1933-39: Η Smiljka έκανε επιτυχημένη καριέρα ως μοντέλο στο Βερολίνο. Με την ψηλή και λεπτή φιγούρα της, τα ψηλά ζυγωματικά και τα αμυγδαλωτά, γκριζομπλέ μάτια της, έκανε ιδιαίτερη εντύπωση χάρη την ομοιότητά της με την Γκρέτα Γκάρμπο. Η Smiljka ήταν αντιφασίστρια και εγκατέλειψε τη Γερμανία αφότου ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία. Όταν ξέσπασε ο πόλεμος στην Ευρώπη τον Σεπτέμβριο του 1939, η Smiljka ζούσε στο Βελιγράδι, την πρωτεύουσα της Γιουγκοσλαβίας, με τον σύζυγό της, Tihomir Visnjevac, και τον μικρό γιο τους.
1940-41: Όπως και πολλοί άλλοι στο Βελιγράδι, η Smiljka εξέφραζε ανοικτά τις απόψεις της κατά του φασισμού. Στις 27 Μαρτίου 1941, μια νέα αντιφασιστική κυβέρνηση ανέλαβε την εξουσία στη Γιουγκοσλαβία. Σε αντίποινα, η Γερμανία ξεκίνησε αιφνιδιαστική επίθεση βομβαρδίζοντας το Βελιγράδι την Κυριακή των Βαΐων, στις 6 Απριλίου του 1941. Έξι ημέρες αργότερα, τα γερμανικά στρατεύματα κατέλαβαν την πόλη. Μαζί με τον σύζυγό της, η Smiljka, η οποία ήταν γνωστή στους Γερμανούς για τις αντιφασιστικές της απόψεις κατά την παραμονή της στη Βαϊμάρη της Γερμανίας, συνελήφθη από την Γκεστάπο. Για περισσότερες από δύο εβδομάδες, η Smiljka και ο σύζυγός της ξυλοκοπούνταν και βασανίζονταν.
Η Smiljka πέθανε στο εκτελεστικό απόσπασμα, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Banjica στις αρχές Μαΐου 1941. Ήταν 35 ετών.
Προβολή Αντικειμένου![Remy Dumoncel [LCID: 1196]](https://encyclopedia.ushmm.org/images/large/6be480e7-c00d-436a-8874-6335e0a1afc6.gif "Remy Dumoncel [LCID: 1196]")
Ο Remy γεννήθηκε σε μια μικρή γαλλική πόλη από καθολικούς γονείς. Το 1913, μετά από σπουδές νομικής στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού, προσελήφθη στον εκδοτικό οίκο Tallandier στο Παρίσι. Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου υπηρέτησε στον γαλλικό στρατό και τραυματίστηκε πέντε φορές. Μετά τον πόλεμο επέστρεψε στην εργασία του στον εκδοτικό οίκο Tallandier και, το 1919, παντρεύτηκε τη Germaine Tallandier, κόρη του ιδιοκτήτη. Απέκτησαν πέντε παιδιά τα οποία ανέθρεψαν ως ευσεβείς καθολικούς.
1933-39: Το 1935, ο Remy έγινε δήμαρχος της Avon, μιας μικρής πόλης περίπου 35 μίλια νοτιοανατολικά του Παρισιού. Ο Remy ήταν υπερήφανος για την πόλη του, η οποία ήταν διάσημη για τα βασιλικά της ανάκτορα και το γειτονικό δάσος του Φοντενεμπλό. Ως ένθερμος Γάλλος πατριώτης, ήταν δύσπιστος απέναντι στη Γερμανία αφότου ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία το 1933.
1940-44: Τον Ιούνιο του 1940, οι Γερμανοί νίκησαν τη Γαλλία και στις 16 Ιουνίου κατέλαβαν την Avon. Ο Remy αποφάσισε να παραμείνει δήμαρχος και έγινε μέλος μιας αντιστασιακής ομάδας με το όνομα «Velite Thermopyles». Παρείχε οικονομική ενίσχυση σε Εβραίους και άλλους συγγραφείς των οποίων τα έργα δεν μπορούσαν πλέον να δημοσιευθούν. Προσέφερε καταφύγιο σε κάποιους Εβραίους της Αλσατίας στη Dordogne, όπου είχε ένα σπίτι. Χρησιμοποιώντας το αξίωμά του ως δήμαρχος για να προστατεύει Εβραίους και άλλους φυγάδες, τους χορηγούσε πλαστά έγγραφα και τους βοηθούσε να διαφύγουν προς τα νότια, στο μη κατεχόμενο τμήμα της Γαλλίας, ή σε ασφαλή σπίτια.
Στις 4 Μαΐου 1944, ο Remy συνελήφθη στην Avon από την Γκεστάπο, κατά την επιστροφή του από ένα επαγγελματικό ταξίδι στο Παρίσι. Πέθανε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νόιενγκαμε στις 15 Μαρτίου 1945.
Προβολή Αντικειμένου![Robert Oelbermann [LCID: 5336]](https://encyclopedia.ushmm.org/images/large/699e90e2-fa86-41da-978b-d935d73b6c1a.gif "Robert Oelbermann [LCID: 5336]")
Το 1919 ο Ρόμπερτ και ο αδελφός του Καρλ ίδρυσαν τον όμιλο νεολαίας Nerother Bund στην περιοχή της Κολωνίας. Όπως και άλλοι Γερμανικοί σύλλογοι νεολαίας , σκοπός του ομίλου ήταν να φέρει την νεολαία κοντά στη φύση μέσα από δραστηριότητες όπως η κατασκήνωση και η πεζοπορία. Μερικές φορές ομοφυλοφιλικές σχέσεις αναπτύσσονταν μέσα από την έντονη συντροφικότητα μεταξύ εφήβων, και ο όμιλος Nerother Bund αποδεχόταν αυτές τις φιλίες, όπως επίσης τις αποδέχονταν και Γερμανικοί όμιλοι νεολαίας την εποχή εκείνη.
1933-39: Αμέσως μόλις οι Ναζί ανέλαβαν την εξουσία το 1933, διέλυσαν όλους τους ανεξάρτητους ομίλους νεολαίας και παρότρυναν τα μέλη τους να πάρουν μέρος στο κίνημα της Χιτλερικής νεολαίας. Ο Ρόμπερτ αρνήθηκε και διατήρησε μυστικά τον σύνδεσμό του με τον όμιλο. Το 1936 καταδικάστηκε σύμφωνα με την επί Ναζί αναθεωρημένη παράγραφο 175 του ποινικού κώδικα που επικήρυξε την ομοφυλοφιλία παράνομη. Ο Ρόμπερτ φυλακίστηκε μαζί με 13 άλλα μέλη ομίλου.
1940-41: Ο Ρόμπερτ ήταν ένας από τους 50.000 άνδρες που καταδικάστηκαν με βάση την παράγραφο 175 από το Ναζιστικό καθεστώς. Το 1941 μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου. Όπως πολλοί ομοφυλόφιλοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ο Ρόμπερτ ήταν υποχρεωμένος να φορά την ειδική χρωματική σήμανση, το ροζ τρίγωνο. Οι ομοφυλόφιλοι ήταν συνήθως απομονωμένοι σε ξεχωριστά κτίρια, υπόκεινταν σε ιδιαίτερα σκληρή μεταχείρηση και συχνά εξοστρακίζονταν από τις άλλες ομάδες κρατουμένων.
Ο σαραντατετράχρονος Ρόμπερτ πέθανε στο Νταχάου το 1941. Λεπτομέρειες σχετικά με το θάνατό του παραμένουν άγνωστες.
Προβολή Αντικειμένου![Helene Melanie Lebel [LCID: 1823]](https://encyclopedia.ushmm.org/images/large/fdb79b19-b2fe-41ea-9db5-10b256fbe713.gif "Helene Melanie Lebel [LCID: 1823]")
Η Ελένη, η μεγαλύτερη από δύο κόρες, γεννήθηκε από Εβραίο πατέρα και Καθολική μητέρα και ανατράφηκε σύμφωνα με το Καθολικό δόγμα στη Βιέννη. Ο πατέρας της σκοτώθηκε στη μάχη κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου όταν η Ελένη ήταν 5 χρονών, και η μητέρα της ξαναπαντρεύτηκε όταν η Ελένη ήταν 15. Γνωστή με το υποκοριστικό Έλι, η Ελένη αγαπούσε το κολύμπι και την όπερα. Μόλις ολοκλήρωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευσή της γράφτηκε στη Νομική Σχολή.
1933-39: Στα 19 η Ελένη παρουσίασε για πρώτη φορά συμπτώματα νοητικής ασθένειας. Η κατάστασή της χειροτέρευσε το 1934, και μέχρι το 1935 είχε παραιτηθεί από τις σπουδές της και τη δουλειά της ως νομική γραμματέας. Όταν χάθηκε το αγαπημένο της φοξ τεριέ, Λίντι, η Ελένη έπαθε νευρικό κλονισμό. Διαγνώσθη ως σχιζοφρενής, και εισήχθη στην Ψυχιατρική Κλινική της Βιέννης Στάινχοφ. Δύο χρόνια αργότερα, το Μάρτιο του 1938, η Αυστρία προσαρτήθηκε στη Γερμανία.
1940: Η Ελένη παρέμεινε έγκλειστη στο Στάινχοφ και δεν της επιτράπηκε να γυρίσει σπίτι παρότι η κατάστασή της είχε βελτιωθεί. Οι γονείς της είχαν μείνει με τη λαθεμένη εντύπωση ότι σύντομα θα της δινόταν εξιτήριο. Αντιθέτως, η μητέρα της Ελένης πληροφορήθηκε τον Αύγουστο ότι η Ελένη είχε μεταφερθεί σ' ένα νοσοκομείο στο Niedernhart, στα σύνορα με τη Βαυαρία. Στην πραγματικότητα, η Ελένη μεταφέρθηκε σε μια αυτοσχέδια φυλακή στο Μπράντενσμπουργκ της Γερμανίας, όπου την έγδυσαν, την πέρασαν από ιατρική εξέταση, και την οδήγησαν στο κτίριο που ήταν τα λουτρά.
Η Ελένη ήταν ένα από τα 9.772 θύματα που δολοφονήθηκαν στους θαλάμους αερίων εκείνο το χρόνο στο κέντρο "Ευθανασίας" του Μπράντενσμπουργκ. Ως επίσημη αιτία θανάτου της Ελένης αναγράφεται το ότι πέθανε στο δώματιό της από "οξεία κρίση σχιζοφρένιας."
Προβολή Αντικειμένου![Gregor Wohlfahrt [LCID: 5466]](https://encyclopedia.ushmm.org/images/large/6a4ebc58-4f73-4efb-881f-84d2c32fb007.gif "Gregor Wohlfahrt [LCID: 5466]")
Ο Γρηγόριος γεννήθηκε σε ένα χωριό σε μια περιοχή της Αυστρίας γνωστή με το όνομα Καρίνθια. Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, υπηρέτησε στον Αυστρο-Ουγγαρέζικο στρατό και τραυματίστηκε. Αν και μεγάλωσε ως καθολικός, ο Γρηγόριος και η γυναίκα του έγιναν μάρτυρες του Ιεχωβά στο τέλος της δεκαετίας του 1920. Ο Γρηγόριος συντηρούσε τη γυναίκα του και τα τρια παιδιά του δουλεύοντας ως γεωργός και λοτόμος.
1933-39: Η κυβέρνηση της Αυστρίας απαγόρευσε την ιεραποστολική δράση των μαρτύρων του Ιεχωβά το 1936. Ο Γρηγόριος κατηγορήθηκε για εμπόριο χωρίς άδεια και προσωρινά φυλακίστηκε. Όταν η Γερμανία προσάρτησε την Αυστρία το 1938, ο Γρηγόριος οδήγησε την ενορία του σε αποχή από το δημοψήφισμα αρνούμενος την ένωση Γερμανίας και Αυστρίας. Λόγω της στάσης του εναντίον των Ναζί, ο δήμαρχος της πόλης του διέταξε τη σύλληψή του την 1η Σεπτεμβρίου του 1939. Στάλθηκε στο Βερολίνο για να δικαστεί από το στρατοδικείο επειδή ήταν αντίθετος με τη στρατιωτική θητεία. Καταδικάστηκε σε θάνατο. Στις 7 Δεκεμβρίου του 1939, εκτελέστηκε στη γκιλοτίνα στη φυλακή Ploetzensee του Βερολίνου.
1940-45: Κατά τη διάρκεια του πολέμου, ολόκληρη η οικογένειά του συνελήφθη επειδή αρνήθηκε να συνεργαστεί με τους Γερμανούς. Δύο από τους γιούς του δολοφονήθηκαν: ένας αποκεφαλίστηκε στη φυλακή Ploetzensee του Βερολίνου, όπου ο Γρηγόριος αποκεφαλίστηκε το 1939. Ο άλλος γιός του τουφεκίστηκε. Ο πρωτότοκος γιός του, ο Φρανς, αρνήθηκε να κάνει τη στρατιωτική θητεία του και καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια καταναγκαστικά έργα σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Γερμανία. Εκτός από τους δύο γιούς του, και άλλα μέλη της ενορίας του των μαρτύρων του Ιεχωβά καταδιώχθηκαν από τους Γερμανούς.
Προβολή Αντικειμένου![Rev. Marian Jacek Dabrowski [LCID: 2004]](https://encyclopedia.ushmm.org/images/large/a6854d64-83d2-48d7-80d8-fa666bec95f6.gif "Rev. Marian Jacek Dabrowski [LCID: 2004]")
Ο Marian ανατράφηκε από καθολικούς γονείς στο Niewodowo, μια πόλη στην επαρχία Bialystok της Πολωνίας, κοντά στη Lomza. Η οικογένειά του έζησε εκεί υπό τσαρική κυριαρχία μέχρι το 1918, όταν η Πολωνία ανέκτησε την ανεξαρτησία της. Μετά από το γυμνάσιο, ο Marian εντάχθηκε στο Τάγμα των φραγκισκανών καπουτσίνων μοναχών. Μετά από οκταετείς σπουδές στη Γαλλία και την Ιταλία, επέστρεψε στην Πολωνία για να διδάξει φιλοσοφία στους μαθητές του τάγματός του.
1933-39: Όταν η Γερμανία εισέβαλε στην Πολωνία τον Σεπτέμβριο του 1939, ήμουν στο μοναστήρι μας κοντά στο Grodno. Εκκενώσαμε το μοναστήρι τρεις εβδομάδες αργότερα, όταν τα σοβιετικά στρατεύματα, που εισέβαλλαν από τα ανατολικά, έφθασαν στο Grodno. Επέστρεψα στη Lomza. Οι νέοι μας σοβιετικοί κυβερνήτες απέρριπταν τη θρησκεία, υποστηρίζοντας ότι εκμεταλλευόταν την εργατική τάξη. Αυτό το αμφισβήτησα στα κηρύγματά μου. Όταν έμαθα ότι οι Σοβιετικοί ήταν έτοιμοι να με συλλάβουν, το έσκασα από τη γερμανοκρατούμενη Πολωνία.
1940-45: Το 1941, οι Ναζί με συνέλαβαν στη Βαρσοβία. Μου είπαν ότι δεν υπήρχε πραγματικός λόγος για τη σύλληψή μου, αλλά ότι ως μορφωμένο Πολωνό δεν θα μπορούσαν να με εμπιστευθούν για συνεργασία. Με κράτησαν στη φυλακή Pawiak και, στη συνέχεια, με έστειλαν στο Άουσβιτς. Εκεί, ο διοικητής μας έκανε κήρυγμα σχετικά με τη σκληρή εργασία. Ένας διερμηνέας μετέφραζε τον πομπώδη λόγο του στα πολωνικά, όμως εγώ καταλάβαινα γερμανικά. Φώναζε ότι ο μόνος δρόμος προς την ελευθερία ήταν μέσα από την καμινάδα του κρεματορίου. Αντί να μεταφράσει τα λόγια αυτά, ο διερμηνέας είπε: «Θα τα ξεπεράσετε όλα».
Ο αιδεσιμότατος Dabrowski μεταφέρθηκε στο Νταχάου, όπου υποβλήθηκε σε πειράματα ελονοσίας. Απελευθερώθηκε στις 29 Απριλίου 1945 από αμερικανικά στρατεύματα και μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1949.
Προβολή ΑντικειμένουΟ Robert και η οικογένειά του ήταν Μάρτυρες του Ιεχωβά. Οι Ναζί θεωρούσαν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά εχθρούς του κράτους, επειδή αρνούνταν να δώσουν όρκο πίστης στον Αδόλφο Χίτλερ ή να υπηρετήσουν στο γερμανικό στρατό. Η οικογένεια του Robert συνέχισε τις θρησκευτικές της δραστηριότητες παρά τις διώξεις των Ναζί. Λίγο πριν τη γέννηση του Robert, η μητέρα του φυλακίστηκε για σύντομο χρονικό διάστημα για διανομή θρησκευτικού υλικού. Το ισχίο του Robert υπέστη βλάβη κατά τον τοκετό, αφήνοντάς του μια αναπηρία. Όταν ο Robert ήταν πέντε ετών, δόθηκε εντολή να μεταβεί για σωματική εξέταση στο Schlierheim. Η μητέρα του κρυφάκουσε το προσωπικό να σχολιάζει ότι θα τον «κοιμίσουν». Φοβούμενη ότι σκόπευαν να τον σκοτώσουν, η μητέρα του τον άρπαξε και έφυγαν από την κλινική. Ναζιστές γιατροί είχαν ξεκινήσει τη συστηματική θανάτωση όσων έκριναν σωματικά ή διανοητικά ανάπηρους το φθινόπωρο του 1939.
Προβολή Αντικειμένου
We would like to thank Crown Family Philanthropies, Abe and Ida Cooper Foundation, the Claims Conference, EVZ, and BMF for supporting the ongoing work to create content and resources for the Holocaust Encyclopedia. View the list of donor acknowledgement.
