Ernest G. Heppner

Ο Ernest ήταν το ένα από τα τρία παιδιά μιας οικογένειας Εβραίων που ζούσε στην εμπορική πόλη Breslau, όπου υπήρχε μία από τις μεγαλύτερες εβραϊκές κοινότητες στη Γερμανία. Ο πατέρας του, παλαίμαχος του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου, είχε εργοστάσιο παρασκευής matzah, του άζυμου ψωμιού που χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια της εβραϊκής εορτής του Πάσχα. Ο Ernest ήταν 12 ετών, όταν ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία το 1933.

1933-39: Στο σχολείο συχνά έμπλεκα σε μπελάδες επειδή τα παιδιά με κορόιδευαν. Συχνά με χλεύαζαν με εκφράσεις όπως "δολοφόνε του Χριστού" και "ο πατέρας σου σκοτώνει μωρά χριστιανών για το Πάσχα". Πολλοί πίστευαν ότι οι Ναζί ήταν μια εφήμερη πολιτική μόδα, όμως από το 1935 οι νόμοι τους ήταν απειλητικοί. Εμφανίστηκαν πινακίδες που δήλωναν "Απαγορεύονται οι Εβραίοι". Το 1938, αφού κάηκε η συναγωγή μας (κατά τη διάρκεια της Νύχτας των Κρυστάλλων), συνειδητοποιήσαμε ότι έπρεπε να εγκαταλείψουμε τη Γερμανία. Καθώς η οικογένειά μου μπορούσε να πάρει μόνο δύο εισιτήρια, η μητέρα και εγώ επιβιβαστήκαμε σε ένα πλοίο για την Ασία, αφήνοντας πίσω την υπόλοιπη οικογένειά μας.

1940-44: Κατέληξα στην ελεγχόμενη από τους Ιάπωνες Σαγκάη, το μόνο μέρος όπου οι πρόσφυγες δεν χρειάζονταν άδεια εισόδου. Εκεί, ως εθελοντής οδηγός φορτηγού για τη Δύναμη Εθελοντών Σαγκάης του βρετανικού στρατού, εξασφάλιζα τα γεύματά μου και περνούσα καλύτερα από ό,τι πολλοί άλλοι πρόσφυγες. Μετά το Περλ Χάρμπορ, τον Δεκέμβριο του 1941, η κατάσταση για τους πρόσφυγες της πόλης επιδεινώθηκε- η αμερικανική οικονομική βοήθεια, που αποτελούσε μια σανίδα σωτηρίας για τους πρόσφυγες, δεν ήταν δυνατό να φθάσει στη Σαγκάη. Το 1943, υπό την πίεση της Γερμανίας, οι Ιάπωνες δημιούργησαν ένα γκέτο.

Ο Ernest πέρασε δύο χρόνια στο γκέτο της Σαγκάης πριν την απελευθέρωση της πόλης το 1945. Μετά τον πόλεμο, εργάστηκε στην Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ στη Nanking της Κίνας επί αρκετά χρόνια, και αργότερα μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες.