Julius (Julo) Levin

Ο Julo γεννήθηκε σε μία εβραϊκή οικογένεια στην πόλη του Stettin στη βορειοανατολική Γερμανία. Από νεαρή ηλικία ο Julo έδειξε ενδιαφέρον για την τέχνη· 6 ετών είχε συλλέξει περισσότερες από 3.000 φωτογραφίες. Η οικογένειά του ήλπιζε ότι θα γινόταν επιχειρηματίας αλλά το ενδιαφέρον του για τη ζωγραφική απορροφούσε όλη του την ενέργεια. Το 1923 αποφοίτησε από τη Σχολή Καλών Τεχνών και μέχρι το 1931 είχε εξασφαλίσει την πρώτη του προμήθεια στο Ντίσελντορφ.

1933-39: Μέχρι την άνοδο των Ναζί στην εξουσία το 1933, ο Julo ήταν ένας καλλιτέχνης υψηλού κύρους. Η αυστηρή ερμηνεία της τέχνης από τους Ναζί, ωστόσο, άφηνε ελάχιστο περιθώριο για έκφραση. Πολλοί καλλιτέχνες που δεν υποστήριξαν τους Ναζί χαρακτηρίστηκαν κομμουνιστές ή έκφυλοι. Το 1933, ο Julo συνελήφθη και του απαγορεύτηκε η δημόσια έκθεση των έργων του. Το 1936 ξεκίνησε να διδάσκει τέχνη στα εβραϊκά σχολεία του Βερολίνου.

1940-43: Όταν οι Ναζί έκλεισαν το σχολείο στο οποίο δίδασκε το 1941, του ανατέθηκε να εργαστεί ως τεχνίτης. Δουλεύοντας στο αμαξοστάσιο έβλεπε εμπορικές αμαξοστοιχίες στοιβαγμένες με Εβραίους από το Βερολίνο να αναχωρούν συνεχώς προς τα ανατολικά και όταν τα ίδια τρένα επέστρεφαν άδεια, καθάριζε τα βαγόνια από τα αίματα και τα περιττώματα. Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς το 1942, ο Julo έφτιαξε μια ξυλογραφία με τίτλο «Βαγόνι που κυλάει σε κατηφόρα» η οποία αντικατόπτριζε αυτά τα φρικτά γεγονότα. Την έστειλε σε έναν φίλο. Στις 17 Μαΐου του 1943, τον συνέλαβαν και τον εκτόπισαν στο Άουσβιτς.

Ο Julo πέθανε στο Άουσβιτς. Η ακριβής ημερομηνία του θανάτου του δεν μπορεί να εξακριβωθεί. Τα έργα του, όπως κι αυτά των μαθητών του, διαφυλάχθηκαν από τους φίλους του.