یولیوس (یولو) لوین Julius (Julo) Levin

یولو در یک خانواده‌ی یهودی در شهر اشتتین در شمال شرقی آلمان به دنیا آمد. او از همان سال‌های نخست زندگی به هنر علاقمند و در سن ۶ سالگی بیش از ۳۰۰۰ عکس جمع آوری کرده‌ بود. خانواده‌ی یولو امید داشتند که او یک تاجر شود، اما علاقه او به نقاشی موجب شد که تمام انرژی‌اش را صرف آن کند. یولو در سال ۱۹۲۶ از مدرسه‌ی هنر فارغ التحصیل شد و در سال ۱۹۳۱، نخستین کارمزد خود را در دوسلدورف دریافت کرد.

۱۹۳۳-۳۹: تا هنگامی که نازی‌ها در سال ۱۹۳۳ به قدرت رسیدند، یولو هنرمندی بسیار مورد احترام بود. اما تفسیرهای سختگیرانه‌ی نازی‌ها از هنر، دیگر جایی برای بیان احساسات باقی نمی‌گذاشت. بسیاری از هنرمندانی که از نازی‌ها پشتیبانی نمی‌کردند، کمونیست یا "منحط" قلمداد می‌شدند. در سال ۱۹۳۳، یولو دستگیر و نمایش عمومی آثار او ممنوع شد. او در سال ۱۹۳۶، شروع به آموزش هنر در مدارس یهودی برلن کرد.

۱۹۴۰-۴۳: زمانی که نازی‌ها در سال ۱۹۴۱ مدرسه‌ای که یولو در آن تدریس می‌کرد را تعطیل کردند، او به عنوان تعمیرکار به کار گماشته شد. یولو که در محوطه‌ی راه آهن کار می‌کرد، شاهد بود که قطارهای باری انباشته از یهودیانٍ برلن، مدام ایستگاه را به سمت شرق ترک می‌کنند و هنگامی که این قطارها خالی باز می‌گشتند، او خون و مدفوع را از واگن‌ها پاک می‌کرد. در شب سال نو ۱۹۴۲، یولو روی یک چوب حکاکی کرد و نام آنرا"ارابه‌ی غلتان در سراشیبی" نامید که بازتابی از همین حوادث وحشتناک بود. او این اثر را برای یکی از دوستانش فرستاد. در ۱۷ ماه مه ۱۹۴۳، یولو دستگیر و به آشویتس تبعید شد.

یولو در آشویتس جان سپرد. تاریخ دقیق مرگ او را نمی‌توان تخمین زد. آثار هنری او و شاگردانش توسط دوستان او حفظ شد.