Ruth Gabriele Silten

Η Gabriele ήταν μοναχοπαίδι Εβραίων γονιών που ζούσαν στην πρωτεύουσα της Γερμανίας, το Βερολίνο. Ο παππούς της ήταν ιδιοκτήτης φαρμακείου και εργοστασίου φαρμακευτικών προϊόντων, από το οποίο και ο πατέρας της Gabriele έβγαζε το ψωμί του.

1933-39: Το 1938 οι Ναζί εξανάγκασαν τον παππού μου να πουλήσει το εργοστάσιο και το φαρμακείο για ελάχιστα χρήματα σε έναν «Άριο» Γερμανό. Μετά από αυτό, ο πατέρας μου αποφάσισε ότι έπρεπε να μετακομίσουμε στο Άμστερνταμ, που ήταν πιο ασφαλές για Εβραίους. Ήμουν πέντε χρονιών και ήθελα να μείνω στο Βερολίνο. Δεν καταλάβαινα γιατί έπρεπε να αφήσω τα παιχνίδια και τους φίλους μου. Στο Άμστερνταμ έπρεπε να μάθω μια καινούργια γλώσσα όταν ξεκίνησα στο δημοτικό, σύντομα όμως άρχισα να κάνω εκεί νέους φίλους.

1940-44: Τον Μάιο του 1940 η Γερμανία εισέβαλε στην Ολλανδία. Θυμάμαι που ήμουν τρομαγμένη βλέποντας τους Γερμανούς στρατιώτες να παρελαύνουν μέσα στην πόλη. Όταν πήγαινα στο σχολείο έπρεπε να φοράω ένα κίτρινο εβραϊκό αστέρι και δεν μπορούσα να παίζω πια με τους χριστιανούς φίλους μου. Όταν ήμουν 9, η οικογένειά μου απελάθηκε στο στρατόπεδο Βέστερμπορκ στην ανατολική Ολλανδία. Εκεί, στη διάρκεια της ημέρας όσο οι γονείς μου δούλευαν, έμαθα να κλέβω πράγματα και να τα ανταλλάσσω με φαγητό. Ένα χρόνο μετά μας έστειλαν στο γκέτο του Τερεζίενσταντ. Στο γκέτο πεινούσα συνεχώς.

Η δωδεκάχρονη Gabriele και οι γονείς της απελευθερώθηκαν από το Τερεζίενσταντ τον Μάιο του 1945. Εκείνο τον Ιούνιο, η οικογένεια Silten επέστρεψε στο Άμστερνταμ όπου εγκαταστάθηκε και πάλι.