روت گابریل زیلتن Ruth Gabriele Silten

گابریله تنها فرزند یک خانواده‌ی یهودی بود که در برلن، پایتخت آلمان زندگی می‌کردند. پدر بزرگ او صاحب یک داروخانه و یک کارخانه‌ی داروسازی بود و پدر گابریله نیز در آنجا کار می‌کرد.

۱۹۳۳-۳۹: در سال ۱۹۳۸، نازی‌ها پدر بزرگم را مجبور کردند کارخانه و داروخانه‌اش را در ازای اندکی پول به یک آلمانی "آریایی" بفروشد. بعد از آن بود که پدرم تصمیم گرفت به آمستردام که برای یهودیان امن تر بود برویم. من ۵ سال داشتم و دلم می‌خواست در برلن بمانم. نمی‌فهمیدم چرا باید اسباب‌بازی‌ها و دوستانم را ترک کنم. در آمستردام، وقتی دبستان را شروع کردم، باید یک زبان کاملاً جدید را می‌آموختم، اما طولی نکشید که در آنجا هم دوستان تازه‌ای پیدا کردم.

۱۹۴۰-۴۴: در ماه مه ۱۹۴۰، آلمان به هلند حمله کرد. به یاد دارم که با دیدن رژه‌ی سربازان آلمانی در شهر، دچار وحشت شدم. وقتی به مدرسه می‌رفتم، مجبور بودم نشان ستاره‌ی زرد یهودیان را بر لباس داشته باشم و دیگر نمی‌توانستم با دوستان مسیحی‌ام بازی کنم. وقتی ۹ ساله بودم، خانواده‌ام به اردوگاهی به نام وستربورک در شرق هلند تبعید شدند. در آنجا، در طول روز وقتی والدینم کار می‌کردند، من یاد گرفتم که چیزهایی برای معاوضه با غذا بدزدم. یک سال بعد ما را به گتوی ترزین اشتاد فرستادند. در آن گتو من همیشه گرسنه بودم.

در ماه مه ۱۹۴۵، گابریله ۱۲ ساله و والدینش از ترزین‌اشتاد آزاد شدند. در ماه ژوئن همان سال، خانواده‌ی زیلتن به آمستردام بازگشتند و دوباره در آنجا ساکن شدند.