Ο Aron γεννήθηκε από μεσοαστική οικογένεια Εβραίων στο Slonim, ένα τμήμα της Πολωνίας μεταξύ των δύο παγκοσμίων πολέμων. Οι γονείς του είχαν κατάστημα ρούχων. Μετά τις σπουδές του σε τεχνική σχολή, ο Aron εργάστηκε ως μηχανικός προβολής κινηματογραφικών ταινιών σε μια μικρή πόλη κοντά στο Slonim. Ο σοβιετικός στρατός κατέλαβε το Slonim τον Σεπτέμβριο του 1939. Τον Ιούνιο του 1941 ξέσπασε πόλεμος μεταξύ της Γερμανίας και της Σοβιετικής Ένωσης. Ο Aron επέστρεψε στο Slonim. Οι Γερμανοί κατέλαβαν σύντομα το Slonim, και αργότερα έκλεισαν τους Εβραίους σε γκέτο. Ο Aron αναγκάστηκε να εργαστεί σε εργοστάσιο πολεμικού εξοπλισμού, και ήταν σε θέση να περνάει λαθραία όπλα μέσα στο γκέτο. Αφού βοήθησε την οικογένειά του να διαφύγει όταν οι Γερμανοί κατέστρεψαν το γκέτο, ο Aron εργάστηκε στο Grodno έως ότου συνελήφθη. Κατά τη μεταφορά του από το Grodno, ο Aron πήδηξε από το φορτηγό με τα ζώα που μετέφερε τους κρατούμενους. Τελικά κατάφερε να διαφύγει από το Grodno και να ενταχθεί στην αντίσταση έξω από τη Vilna. Μετά τον πόλεμο, ο ίδιος και η σύζυγός του (την οποία είχε γνωρίσει στο γκέτο του Slonim) μετανάστευσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες και εγκαταστάθηκαν στο Σικάγο.
Αργότερα, γύρω στις εννέα ή δέκα η ώρα, ήμασταν έτοιμοι να πάμε για ύπνο. Και σε πολύ λίγο -προτού καν προλάβω να κοιμηθώ- ακούμε ένα θόρυβο σαν τριξίματα στη στέγη. Ακούμε ... καταρχάς, ακούμε πυροβολισμούς, πυροβολισμούς στην αυλή μας. Ζούσα σε αυτήν τη μικρή αυλή. Και άρχισαν να πέφτουν πυροβολισμοί, ο ένας μετά τον άλλο, όλο και πιο δυνατά, οι πυροβολισμοί γίνονταν όλο και περισσότεροι, ολοένα και πιο συχνοί. Και εδώ ακούω τριξίματα στη στέγη. Σκεφτόμουν λοιπόν «Δόξα τω Θεώ, βρέχει». Αλλά δεν ήταν βροχή. Το σπίτι είχε πιάσει φωτιά. Ήταν από ξύλο και έπιασε... έπιασε φωτιά. Έτσι, αναγκαστήκαμε να βγούμε έξω ... είχε πάει περίπου μία ή δύο τα μεσάνυχτα, και ήταν ... το μόνο που μπορούσες να δεις ήταν το φως από το φεγγάρι, το σεληνόφως. Ήταν ... μπορούσες να δεις όλα όσα συμβαίνουν. Έτσι βγήκαμε με κάποιο τρόπο σώοι από το σπίτι και βγήκαμε στην αυλή, καταμεσής της μάχης μεταξύ των Γερμανών και των Ρώσων. Αυτό που συνέβη ήταν, μια ομάδα Ρώσων, ε, είχε απομείνει εκεί. Το μέτωπο ήταν ήδη μακριά, πολύ μακριά, όμως δεν το ήξεραν, οι Ρώσοι δεν ήξεραν ότι δεν υπήρχε πλέον μέτωπο εδώ και, κατά κάποιο τρόπο, η μάχη συνεχιζόταν. Βγήκαμε λοιπόν μεσα τη νύχτα και αμέσως μας συνέλαβαν οι Γερμανοί. Και, ε, μας έβαλαν σε ένα μέρος, και ήμασταν περίπου, θα έλεγα, περίπου 15 ή 18 άνδρες, και γυναίκες, έτσι έκαναν με τις γυναίκες, τις έσπρωχναν στο πλάι, αλλά τους άνδρες τους έπαιρναν και τους έβαζαν όλους, αν κάποιος φορούσε σκουφάκι, τους έβαζαν όλους να τα βγάλουν. Και όποιος δεν είχε μαλλιά, τους έβαζαν σε ένα σημείο και τους πυροβολούσαν. Τους πυροβολούσαν στην πίσω αυλή μας. Εδώ λοιπόν, ήμουν νέο παιδί, έχασα το σπίτι μου, είχα χάσει το σπίτι μου και έγινα μάρτυρας μιας φοβερής σφαγής ίσως οκτώ ή δέκα ανδρών. Κατά τύχη δεν με πήραν επειδή είχα μαλλιά, δεν ήμουν στον στρατό. Ο λόγος για τον οποίο έψαχναν για φαλακρούς ήταν επειδή νόμιζαν ότι ίσως ήταν Ρώσοι, [που είχαν] αλλάξει ρούχα. Έτσι, πήραν τους ανθρώπους ... και ο πατέρας μου δεν είχε πολλά μαλλιά, αλλά μάλλον έμοιαζε πιο γέρος, έτσι κατά τύχη δεν τον πήραν ούτε αυτόν. Όμως ξέρω τον λόγο που δεν με πήραν κι εμένα. Αφού τους σκότωσαν, εμείς έπρεπε να σκάψουμε έναν μεγάλο, ε, ομαδικό τάφο, μια μεγάλη τρύπα, στην αυλή μας. Και τους θάψαμε, ε, τους θάψαμε όλους εκεί.
We would like to thank Crown Family Philanthropies, Abe and Ida Cooper Foundation, the Claims Conference, EVZ, and BMF for supporting the ongoing work to create content and resources for the Holocaust Encyclopedia. View the list of donor acknowledgement.
