Και οι δύο γονείς της Charlene ήταν υψηλά πρόσωπα της τοπικής εβραϊκής κοινότητας και η οικογένειά της συμμετείχε ενεργά στη ζωή της κοινότητας. Ο πατέρας της Charlene ήταν καθηγητής φιλοσοφίας στο Κρατικό Πανεπιστήμιο του Lvov. Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος ξεκίνησε με τη γερμανική εισβολή στην Πολωνία την 1η Σεπτεμβρίου 1939. Η πόλη όπου κατοικούσε η Charlene βρισκόταν στο τμήμα της Ανατολικής Πολωνίας το οποίο κατελήφθη από τη Σοβιετική Ένωση στο πλαίσιο του γερμανο-σοβιετικού συμφώνου του Αυγούστου 1939. Υπό σοβιετική κατοχή, η οικογένεια παρέμεινε στην πατρίδα της και ο πατέρας της Charlene συνέχισε να διδάσκει. Οι Γερμανοί εισέβαλαν στη Σοβιετική Ένωση τον Ιούνιο του 1941 και συνέλαβαν τον πατέρα της Charlene αφού κατέλαβαν την πόλη. Ποτέ δεν τον είδε ξανά. Η Charlene, η μητέρα και η αδελφή της κλείστηκαν σε γκέτο το οποίο ίδρυσαν οι Γερμανοί στο Horochow. Το 1942, η Charlene και η μητέρα της έφυγαν από το γκέτο όταν κυκλοφόρησαν φήμες ότι οι Γερμανοί επρόκειτο να το καταστρέψουν. Η αδελφή της προσπάθησε να κρυφτεί χωριστά, όμως έκτοτε η τύχη της αγνοείται. Η Charlene και η μητέρα της κρύφτηκαν σε θάμνους στην άκρη του ποταμού και δεν έγιναν αντιληπτές, καθώς βουτούσαν στο νερό για κάποια χρονικά διαστήματα. Κρύβονταν για αρκετές ημέρες. Μια μέρα, η Charlene ξύπνησε και διαπίστωσε ότι η μητέρα της είχε εξαφανιστεί. Η Charlene επιβίωσε μόνη της στα δάση κοντά στο Horochow και απελευθερώθηκε από τα σοβιετικά στρατεύματα. Τελικά μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ήμουν ορφανή, και μιλάω από προσωπική άποψη, ξέρω ότι δεν είμαι η μόνη, έτσι ήταν τα πράγματα τότε. Είχα βιώσει απερίγραπτο πόνο και είχα επιζήσει μετά από όλες τις φρικαλεότητες του πολέμου, και κανείς δεν έτεινε ένα χέρι βοήθειας κατά τη διάρκεια του πολέμου. Τώρα, μετά τον πόλεμο, δεν πιστεύετε ότι θα έπρεπε να έχουμε προτεραιότητα το να βγούμε στο εξωτερικό ή να φύγουμε από τη Γερμανία; Όμως όχι, έπρεπε να περιμένω τρία ολόκληρα χρόνια. Υπήρχαν ποσοστώσεις. Υπήρχαν πάντα ποσοστώσεις. Υπήρχαν ποσοστώσεις για την είσοδο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Όταν τελικά κατάφερα να βρω την οικογένειά μου στις Ηνωμένες Πολιτείες -γιατί θυμόμουν τη διεύθυνση της γιαγιάς μου- μου εγγυήθηκαν ότι δεν θα είμαι βάρος για την κυβέρνηση, και όμως χρειάστηκε να περιμένω τρία ολόκληρα χρόνια προτού μου επιτραπεί να έλθω στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εν τω μεταξύ, προσπάθησα μόνη μου να πάρω φοιτητική βίζα, και φοίτησα στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης για σχεδόν έναν χρόνο, ίσως κάτι λιγότερο, αλλά αυτό θα μου εξασφάλιζε μια φοιτητική βίζα. Πρέπει να πω ότι οι άνθρωποι στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης έκαναν τα πάντα για να με εξυπηρετήσουν. Υπήρχαν τέτοια κενά στην εκπαίδευση μου, τη βασική εκπαίδευσή μου. Ήταν ανύπαρκτη, και όμως έδωσα κάποια τεστ και με βοήθησαν να γίνω δεκτή ως φοιτήτρια πλήρους απασχόλησης. Και δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό. Είμαι ευγνώμων γι’ αυτό. Όμως και πάλι χρειάστηκε να περιμένω τρία χρόνια για να μπορέσω να πάω στις Ηνωμένες Πολιτείες, και δεν νομίζω ότι ήταν σωστό, να μας συμπεριφέρονται με τέτοιον τρόπο.
We would like to thank Crown Family Philanthropies, Abe and Ida Cooper Foundation, the Claims Conference, EVZ, and BMF for supporting the ongoing work to create content and resources for the Holocaust Encyclopedia. View the list of donor acknowledgement.
