Οι Γερμανοί εισέβαλαν στην Ολλανδία τον Μάιο του 1940. Μετά από έναν χρόνο πάνω-κάτω, η Hetty και άλλα Εβραιόπουλα δεν μπορούσαν πλέον να παρακολουθούν τα κανονικά σχολεία. Οι Γερμανοί ανέλαβαν την επιχείρηση του πατέρα της το 1942. Ο πατέρας της Hetty προσπάθησε να αποδείξει ότι η οικογένεια ήταν Σεφαρδίτες, και, ως εκ τούτου, απαλλάχθηκαν από την έφοδο το 1943. Ο πατέρας της Hetty αποφάσισε ότι η οικογένεια έπρεπε να εγκαταλείψει το Άμστερνταμ και η Hetty κρύφτηκε στο σπίτι μιας οικογένειας στη νότια Ολλανδία. Αυτή και οι δύο γονείς της επέζησαν.
Είναι αδύνατο να καταλάβουν οι άνθρωποι πόσο δύσκολο είναι να αφήνεις το σπίτι σου, τους γονείς σου, και να ξέρεις ότι πιθανότατα δεν θα τους ξαναδείς ποτέ. Να αφήνεις όλα όσα σήμαιναν τα πάντα για σένα, απλά πίσω σου, απλά να κλείνεις την πόρτα πίσω σου. Υπάρχει μια ... είναι δύσκολο να εξηγήσω πόσο δύσκολο ήταν, και τώρα που είμαι η ίδια γονέας, δεν ξέρω πώς οι γονείς μου μπόρεσαν να το κάνουν αυτό. Είναι... είναι τόσο οδυνηρό. Είναι τόσο οδυνηρό να λες αντίο στο ένα και μοναδικό σου παιδί, και να μην ξέρεις πού πηγαίνει. Οι γονείς μου δεν ήξεραν πού πήγαινα. Γνώριζαν έναν άνθρωπο που αργότερα ανακάλυψα ότι έσωσε 250 Εβραιόπουλα και που ο ίδιος έχασε τη ζωή του στο Μπέργκεν-Μπέλσεν. Συνελήφθη στο τέλος του πολέμου και έχασε τη ζωή του – χωρίς να είναι Εβραίος, τον μεταχειρίστηκαν σαν Εβραίο γιατί βοήθησε τους Εβραίους. Και βρήκε ένα μέρος για μένα στην άλλη ακριβώς άκρη της χώρας και… έδειξε στους γονείς μου τη φωτογραφία μιας γυναίκας που θα ερχόταν το επόμενο πρωί να με πάρει. Και έπρεπε να βγάλω όλα τα αστέρια από τα ρούχα μου, και αυτά τα πράγματα ήταν πολύ κίτρινα και πολύ κακής ποιότητας – δεν ήταν καμίας ποιότητας, δεν μπορείς ούτε καν να την πεις ποιότητα, και έβαφε όλα τα ρούχα σου. Έπρεπε λοιπόν να είσαι πολύ, πάρα πολύ προσεκτικός ώστε να μην μπορούν να δουν ότι υπήρχε αστέρι στο παλτό και στο φόρεμά μου, και ... ε ... έπρεπε να το βουρτσίσω πολύ, πολύ προσεκτικά. Όταν λοιπόν έφυγα από το σπίτι νωρίς το πρωί, φοβόμουν μέχρι θανάτου, βέβαια, ότι οι γείτονές μου θα με έβλεπαν να φεύγω από το σπίτι. Δεν ξέρω πώς κατάφερα να φτάσω στο ...τραμ, επειδή πήγαμε με τραμ στον σιδηροδρομικό σταθμό. Και εκεί με παρέδωσε σε έναν νεαρό άνδρα μόλις πάνω από είκοσι, και με αυτόν τον νεαρό άνδρα ήταν ένα αγόρι, ίσως έντεκα, δέκα, κάπου εκεί, και οι δυο μας πήγαμε στο τρένο. Χμ ... ήταν τρομακτικό. Ήταν πολύ, πολύ τρομακτικό, γιατί δεν είχα όνομα. Δεν είχα χαρτιά. Δεν ήξερα ποια ήμουν. Δεν ήξερα ποιος ήταν ο άντρας που με έπαιρνε. Δεν ήξερα το παιδί που ήταν μαζί μου. Δεν ήξερα τίποτα.
We would like to thank Crown Family Philanthropies, Abe and Ida Cooper Foundation, the Claims Conference, EVZ, and BMF for supporting the ongoing work to create content and resources for the Holocaust Encyclopedia. View the list of donor acknowledgement.
