پیامدهای هولوکاست (خلاصه مقاله)

در سال ١٩٤٥، وقتی سربازان متفقین وارد اردوگاه های کار اجباری شدند توده هایی از جسد، استخوان و خاکستر جسد انسان یافتند که سند کشتار دسته جمعی بود. سربازان همچنین با هزاران بازمانده یهودی و غیریهودی مواجه شدند که از گرسنگی و بیماری رنج می بردند. پس از آزادی، بسیاری از بازماندگان یهودی از بازگشت به خانه های سابق خود هراس داشتند، زیرا یهودستیزی (نفرت از یهودیان) همچنان در بخش هایی از اروپا ادامه داشت. کسانی که به خانه بازمی گشتند در بیم جان خود بودند. با توجه به امکانات محدود مهاجرت، دهها هزار تن از بازماندگان بی خانمانِ هولوکاست به سمت غرب- یعنی دیگر کشورهای اروپایی- مهاجرت کردند و در صدها مرکز ویژه پناهندگان و اردوگاه های آوارگان جای داده شدند.

نمایندگی های مختلف یهودی برای کمک به آوارگان یهودی تلاش می کردند. پناهندگان خود نیز سازمان هایی تشکیل دادند. بریگاد یهودیان (واحد یهودی- فلسطینی ارتش انگلیس) در اواخر سال ١٩٤٤ تشکیل شد. این بریگاد همراه با پارتیزان های سابق که در اروپای مرکزی آواره شده بودند، کوشیدند تا خروج پناهندگان یهودی از اروپا به فلسطین را آسان سازند. در سال 1947، بریتانیایی ها کشتی "اکسودوس ١٩٤٧" را که در سال ١٩٤٧ با ٤٥٠٠ تن از بازماندگان هولوکاست به سمت فلسطین حرکت می كرد وادار به بازگشت به آلمان کردند. در اکثر موارد، بریتانیایی ها پناهندگان یهودی را که اجازه ورود به فلسطین نمی یافتند، در اردوگاه های اقامت اجباری واقع در جزیره قبرس در مدیترانه در بازداشت نگه می داشتند. با برپایی حكومت اسرائیل در ماه مه ١٩٤٨، آوارگان و پناهندگان یهودی به سوی این کشور مستقل و جدید سرازیر شدند. سایر پناهندگان یهودی در اروپا به عنوان آواره یا پناهنده به کانادا، استرالیا، نیوزیلند، اروپای غربی، مکزیک، آمریکای جنوبی و آفریقای جنوبی مهاجرت کردند.