اگرچه نازی ها و همدستان آنها، یهودیان را هدف اصلی خود به شمار می آوردند، اما گروه های دیگری را نیز به دلایل نژادی و عقیدتی مورد شكنجه قرار می دادند. از نخستین قربانیان تبعیض نژادی نازی ها در آلمان، مخالفین سیاسی- بویژه كمونیست ها، سوسیالیست ها، سوسیال دموکرات ها و رهبران اتحادیه های کارگری- بودند. نازی ها همچنین نویسندگان و هنرمندانی را که آثارشان ضد حکومت تشخیص داده می شد و یا یهودی بودند مورد شكنجه قرار داده و آنها را در معرض بازداشت، محدویت های اقتصادی و دیگر اشكال تبعیض قرار می دادند. کولی ها نیز به دلایل نژادی آماج حملات نازی ها قرار می گرفتند. آنان اولین کسانی بودند که در کامیون های سیار گاز اردوگاه خلمنو در لهستان کشته شدند. نازی ها همچنین 20 هزار كولی را به اردوگاه آشویتس- برکناو تبعید کردند. اکثر آنها در اتاق های گاز آن اردوگاه کشته شدند. نازی ها، لهستانی ها و دیگر اقوام اسلاو را پست تلقی می كردند. لهستانی هایی که به لحاظ ایدئولوژیكی خطرناک به شمار می رفتند (از جمله روشنفکران و کشیش های کاتولیک) آماج جوخه های اعدام قرار گرفتند. بین سال های ١٩٣٩ و ١٩٤٥، حداقل یک میلیون و نیم شهروند لهستانی برای بیگاری به خاک آلمان تبعید شدند. همچنین، صدها هزار نفر در اردوگاه های بیگاری نازی ها به اسارت درآمدند. طبق برآوردهای موجود، آلمان ها حداقل ٩/١ میلیون شهروند غیر یهودی لهستانی را طی جنگ جهانی دوم به قتل رساندند.

طی پاییز و زمستان 1942-1941، مقامات آلمانی سیاست نژادپرستانه قتل عام اسرای جنگی روس را در شوروی تحت اشغال به اجرا گذاشتند. آنان یهودیان، کسانی که "قیافه های آسیایی" داشتند و رهبران سیاسی و نظامی عالی رتبه را جدا و تیرباران کردند. حدود سه میلیون نفر دیگر را بدون سرپناه مناسب، غذا و دارو در اردوگاه های موقت نگه داشتند تا موجبات مرگ آنها را فراهم آورند. در آلمان، نازی ها رهبران کلیسای مسیحی را که مخالف نازیسم بودند و همچنین هزاران نفر از پیروان فرقه مذهبی "شاهدان یهوه" را که از ادای احترام به آدولف هیتلر یا خدمت در ارتش آلمان سرباز زده بودند، زندانی کردند. نازی ها از طریق اجرای طرح به اصطلاح "كشتن از سر ترحم"، حدود ٢٠٠ هزار نفر از معلولان ذهنی یا جسمی را به قتل رساندند. نازی ها همچنین مردان همجنس گرا را مورد شكنجه قرار دادند، چرا كه رفتار آنها را مانعی بر سر راه صیانت ملت آلمان می دانستند.