تربلینکا (خلاصه مقاله)

در نوامبر 1941، مقامات آلمان یک اردوگاه کار اجباری- که بعدها تربلینکا 1 نام گرفت- را در حدود 50 مایلی شمال شرقی ورشو در لهستان اشغالی دایر کردند. در ژوئیه 1942، مقامات آلمان احداث یک مرکز کشتار، معروف به تربلینکا 2، را به اتمام رساندند. از ژوئیه 1942 تا پایان نوامبر 1943، آلمانی ها و همدستانشان بین 870000 تا 925000 یهودی را در تربلینکا کشتند. آلمانی ها یهودیان را از گتوی ورشو و از نواحی رادوم، بیالیستوک و لوبلین و همچنین اردوگاه کار اجباری ترزین اشتاد و مناطقی از یونان (تراس) و یوگسلاوی (مقدونیه) که تحت اشغال بلغارستان بودند به تربلینکا تبعید کردند. علاوه بر این، کولی ها و لهستانی های مسیحی نیز در تربلینکا 2 کشته شدند.

مرکز کشتار تربلینکا در منطقه بسیار مشجری قرار داشت. کارکنان آن از 25 تا 35 نفر از مقامات آلمانی و یک واحد کمکی نگهبانی- بین 90 تا 150 نفر از اسرای جنگی روس یا غیرنظامیان لهستانی و اوکراینی- تشکیل شده بودند. قطارهایی با حدود 50 یا 60 واگن پیش از ورود به این محل، نخست در ایستگاه قطار مالکینیا در همان حوالی توقف می کردند. در هر نوبت 20 واگن از بقیه جدا و به این مرکز کشتار آورده می شد. سپس کارمندان اس اس و پلیس اعلام می کردند که تبعیدشدگان وارد یک اردوگاه موقت شده اند و باید تمام اشیاء قیمتی خود را تحویل دهند.

آنگاه قربانیان وادار می شدند که برهنه در یک راه محصور، معروف به "لوله"، به سمت اتاق های گاز که به طرز گمراه کننده ای حمام نامیده می شد بدوند. پس از این که درها بسته و درزگیری می شد، از طریق یک موتور که خارج از ساختمان قرار داشت مونوکسید کربن را به درون اتاق های گاز می فرستادند که موجب مرگ تمام افراد حاضر در اتاق می شد. یک گروه از زندانیان یهودی که برای زنده ماندن و گماشته شدن به بیگاری گزینش شده بودند اجساد را بیرون آورده و در گورهای جمعی دفن می کردند. کارمندان اردوگاه مرتباً این کارگران مجانی را به قتل می رساندند و زندانیان تازه وارد را جایگزین آنها می کردند. آن دسته از زندانیان تازه وارد که از شدت ضعف نمی توانستند تا اتاق های گاز راه بروند را در محوطه ای که به شکل یک بیمارستان درست کرده بودند تیرباران می کردند.

از پاییز 1942، مقامات اردوگاه شروع به نبش گورهای جمعی و سوزاندن اجساد درون آن کردند تا آثار کشتار جمعی را از بین ببرند. زندانیان یهودی مجبور به انجام این کار فجیع شدند. در 2 اوت 1943، زندانیان اگرچه موفق شدند تعدادی سلاح از اسلحه خانه اردوگاه بربایند، اما نقشه آنها برملا شد. صدها زندانی در تلاش برای فرار، به سوی دروازه اصلی اردوگاه هجوم بردند. بسیاری از آنها هدف رگبار مسلسل ها قرار گرفته و کشته شدند. اگرچه بیش از 300 زندانی فرار کردند، اما در نهایت دو سوم آنها ردیابی و کشته شدند. اردوگاه بیگاری تربلینکا 1 تا اواخر ژوئیه 1944 به عملیات خود ادامه داد. همزمان با حرکت نیروهای شوروی به سمت این منطقه، کارکنان اردوگاه 300 تا 700 زندانی باقیمانده را تیرباران کردند و بساط این اردوگاه را جمع کردند. سربازان شوروی تربلینکا را در هفته آخر ژوئیه 1944 به تصرف خود در آوردند.