لیانه رایف Liane Reif

والدین یهودی و لهستانی الاصل لیانه در اتریش ازدواج کردند. آنها در یک آپارتمان ۱۴ اتاقه در یک محله‌ی طبقه‌ی متوسط نشین نزدیک به رود دانوب زندگی می‌کردند. پدر لیانه دندانپزشک بود و مطب کارش نیز در خانه‌ی آنها قرار داشت.

۱۹۳۳-۳۹ بعد از این که آلمان، اتریش را در سال ۱۹۳۸ ضمیمه‌ی خاک خود کرد، جسد پدرم را که احتمالاً خودکشی کرده بود یافتند. در ماه مه ۱۹۳۹، چهار ماه پیش از شروع جنگ، مادرم در کشتی سنت لوئیس که به سمت کوبا می رفت بلیط رزرو کرد. اما مقامات کوبا کشتی را بازگرداندند. من و مادر و برادرم به همراه چند پناهنده‌ی دیگر در شهر بولونی فرانسه از کشتی پیاده شدیم، و سپس ما را به شهر کوچک لودون در جنوب فرانسه فرستادند.

۱۹۴۰-۴۴: آلمانی‌ها به فرانسه حمله کردند. ما بلافاصله سوار قطاری شدیم که به سمت لیموژ می رفت. آن شهر به اشغال آلمانی‌ها در نیامده بود. ابتدا ما را در استادیومی که برای اجرای برنامه‌های سیرک مورد استفاده قرار می‌گرفت جا دادند. در آنجا ما روی نیمکت‌های سنگی می‌خوابیدیم. ما چندان غذایی برای خوردن نداشتیم و غذای من در طول روز شامل کمی شیر، عدس قهوه‌ای آب پز و نان مانده می‌شد. گاهی سیب زمینی یا یک تخم مرغ هم داشتیم. در تولد شانزده سالگی‌ام، مادرم بهترین هدیه‌ی زندگی‌ام را برایم آورد. یک هلو و مقداری میوه خشک شده.

در سال ۱۹۴۱، خانواده رایف پس از آنکه اقوامشان ترتیب سفر آنها را به ایالات متحده از طریق پرتغال دادند، در نیویورک اقامت گزیدند. لیانه موفق به کسب درجه‌ی دکتری در رشته شیمی شد.