روت فروند رایزر Ruth Freund Reiser

روت فرزند خانواده‌ای یهودی از طبقه‌ی متوسط بود که به همراه خانواده‌اش در پایتخت چکسلاواکی، پراگ زندگی می کرد. پدر روت در آن جا کارمند بانک بود. والدین روت خود را به همان اندازه که یهودی می‌دیدند، به همان اندازه هم اهل چک می دیدند. در سال ۱۹۳۳ روت سال دوم دبیرستان را در یک دبیرستان دخترانه دولتی می گذراند.

۱۹۳۳-۳۹: در مارس ۱۹۳۹ نیروهای آلمان شهر پراگ را اشغال کردند و محدودیت‌های زیادی را اعمال کردند. یهودیان، دیگر اجازه‌ی تحصیل نداشتند به همین دلیل من فقط تا سن ۱۳ سالگی توانستم تحصیل کنم. یهودیان باید بیشتر وسایل خود مانند رادیو، دوچرخه، لوازم موسیقی و حیوانات خانگی خود را تسلیم کنند. به ما اجازه نمی‌دادند که در برخی خیابان‌های خاص قدم بزنیم، به پارک یا سینما برویم و یا از اتوبوس و یا اتومبیل‌های موجود در خیابان استفاده کنیم. زندگی روزمره برای من به پایان رسیده بود.

۱۹۴۰-۴۴: من در اواخر سال ۱۹۴۴ از گتوی ترزین‌اشتات به آشویتس تبعید شدم. چند هفته بعد برای کار اجباری در قسمت حمل و نقل انتخاب شدم. از آن جایی که می خواستم مطمئن شوم از آشویتس خارج می شوم، تلاش کردم که در نزدیکی ردیف اول ستون ۱۰۰۰ نفر زنی که در صف بودند بایستم که صدای "برگردید!" تمام امیدهای من را از بین برد. من در آخر صف کسانی بودم که قرار بود با گاز اعدام شوند. از آن جایی که همه در انتظار اعدام بودند، آن شب کسی چشم بر روی هم نگذاشت و همگی روبروی کوره‌ی آدم سوزی منتظر ایستاده بودیم. تقدیر جور دیگری رقم خورد، روز بعد من را دوباره در مسیر کارگران اجباری قرار دادند.

روت به لنزینگ، زیر مجموعه‌ی اردوگاه کار اجباری مت‌هاوزن، تبعید شد. روت پس از آزادی توسط نیروهای امریکایی به پراگ بازگشت. او تنها فرد خانواده بود که جان به در برد.