ولول ژانژینسکی Welwel Rzondzinski

ولول یکی از شش فرزند پدر و مادری یهودی بود که در شهر یهودی‌نشین کالوشین, واقع در ۳۵ مایلی شرق ورشو زندگی می‌کردند. والدین او متدین بودند و در خانه به زبان ایدیش صحبت می‌کردند. پدر ولول دفتردار بود و برای یک زمین دار برجسته کار می‌کرد. پس از مرگ پدر ولول، مادر او یک کیوسک روزنامه فروشی در کالوشین را اداره می‌کرد. ولول در دهه‌ی بیست زندگی خود بود که ازدواج کرد و با همسرش هنیا به ورشو نقل مکان کرد.

۱۹۳۳-۳۹: سه ماه پیش، هنگامی که جنگ آغاز شد، بسیاری از یهودیان در یک خروج دسته جمعی، ورشو را ترک کردند و به سمت شرق رفتند. آنها اکثراً مردان جوان و میانسالی بودند که می‌ترسیدند آلمانی‌ها آنها را برای کار اجباری تبعید کنند. من هم می‌ترسیدم اما نمی‌توانستم هنیا و دو فرزندمان میریام و فیشل را ترک کنم. اکنون آلمانی‌ها وارد شهر شده‌اند و یهودیان را در خیابان‌ برای گروه‌های کار اجباری دستگیر می‌کنند. من سعی می‌کنم که تا حد ممکن بیرون نروم.

۱۹۴۰-۴۳: گتویی که در قلب محله‌ی یهودیان قرار دارد، چند هفته پیش مهر و موم شد. خانه‌ی ما در خیابان گزیا و همچنین مغازه‌ی خوار و بار فروشی من در خیابان نوولیپکی در محله‌ی یهودی‌نشین قرار دارد. فقط مقدار بسیار کمی از غذا را می‌توان به طور قانونی به محله‌ی یهودی‌نشین وارد کرد، برای همین موجودی انبار من به شدت کاهش یافته است. اکثر مشتریانم فقط اقلام اصلی را که در سهمیه‌ی بخور و نمیر به ما تعلق می‌گیرد را می‌خرند مثل نان، سیب زمینی و چربی غیر طبیعی. آنهایی که توانایی مالی دارند، غذای خود را از بازار سیاه تهیه می‌کنند.

ولول و خانواده‌اش از جنگ جان سالم به در نبردند. به نظر می‌رسد که آنها در تابستان ۱۹۴۲ یا اوایل سال ۱۹۴۳ به اردوگاه کار اجباری تربلینکا تبعید شده باشند.