جان دولی بووا در سال 1931، هنگامی که 13 ساله بود، به ایالات متحده مهاجرت کرد. او پس از فارغ التحصیلی از دانشکده، به لشکر شانزدهم زرهی ارتش ایالات متحده پیوست و به دلیل مهارتش در زبان آلمانی، به همکاری با اداره اطلاعات ارتش پرداخت. در اواخر جنگ جهانی دوم، دولی بووا با همین سمت به اروپا بازگشت. او پس از پایان جنگ به منظور آمادگی برای محاکمات جنایتکاران جنگی، از اسیران جنگی آلمانی- از جمله رهبران نازی ها- بازجویی می کرد. بعدها دولی بووا سفیر ایالات متحده در لوکزامبورگ- شهر زادگاهش- شد.
در ماه مه، هنگامی که بازجویی از این افراد را آغاز کردیم، هیچ کس نمی دانست که قرار است محاکمه ای برگزار شود. می دانستیم که قرار است خبری بشود. اما پیش از این که چنین تصمیمی گرفته شود، بایستی اطلاعات بیشتری جمع آوری می کردیم. و این در واقع کار بازداشتگاه موقت "اشکن" در لوکزامبورگ بود: نوعی جمع آوری اطلاعات به منظور کمک به گروه دادستانی برای تشکیل پرونده تا آنها مانند هیئت منصفه عالی اعلام کنند: "بله، جنایتی رخ داده است." و در نتیجه، آن فرد خاص بایستی مورد محاکمه قرار می گرفت. و این وظیفه ما بود. ما بازجوهای به اصطلاح هیئت منصفه عالی- کمیسیون جنایات جنگی- بودیم. من علاوه بر انجام این بازجویی ها، دنبال شایعات هم بودم. بعضی اوقات کارهای کوچکی هم برای آنها انجام می دادم، مثلاًً اگر بند کفش کسی پاره می شد، برایش یک بند کفش دیگر تهیه می کردم. فقط همین کارهای ساده. مثل کمی خمیردندان. اگر مشکل کوچکی برایشان پیش می آمد- مثلاً دندان درد می گرفتند- ترتیبی می دادم که دندانپزشک آنها را ببیند. و به این ترتیب آنها شروع به حرف زدن می کردند. اما هیچوقت- نه، نباید بگویم هیچوقت- آنها به ندرت در باره خودشان حرف می زدند- خصوصاً وقتی مربوط به این بود که " فلان گناه را مرتکب شدم یا این که از وجود اردوگاه های کار اجباری خبر داشتم." اما در عوض می گفتند که "اوه، داخائو. بله چنین جایی وجود داشت. از فلانی بپرسید که در آن دست داشت." و این سرنخی بود که به ما در بازجویی هایمان کمک می کرد. به همین خاطر، وظیفه دشوار ما در لوکزامبورگ عمدتاً این بود که زندانی ها، شخصیت و خلق و خوی آنها را بشناسیم و این به دادستان ها کمک می کرد تا هنگام محاکمه آنها، رویکرد مناسبی را در پیش بگیرند. و البته اهداف تاریخی هم وجود داشت. تعداد زیادی از هیئت ها و مورخان وزارت جنگ که مایل به بازجویی از این زندانیان بودند نزد ما می آمدند. در بسیاری از مواقع، پروفسوری از مؤسسه هوور یا اندیشکده ای دیگر می آمد که در مورد جنبه ای خاص از تاریخ جنگ کار می کرد و ما از طرف آنها بازجویی را انجام می دادیم. آنها هم در محل حضور داشتند اما نمی توانستند به زبان آلمانی صحبت کنند، ما از زندانی بازجویی می کردیم و اطلاعاتی را که آنها برای پژوهش تاریخی خود لازم داشتند، از او می گرفتیم....مصاحبه کننده: در باره حضور آنها در بازجویی به زندانیان چه می گفتید؟ جان: به آنها حقیقت را می گفتیم: که این آقا یک مورخ است و در حال نوشتن تاریخچه تانک هایی است که توسط فرماندهی آلمان مورد استفاده قرار گرفت و یا تاکتیک هایی که رومل در آفریقا یا گودریان در نبرد تانک هایش بکار گرفت. و البته آنها هم همه چیز را در باره آن موضوع توضیح می دادند.
We would like to thank Crown Family Philanthropies, Abe and Ida Cooper Foundation, the Claims Conference, EVZ, and BMF for supporting the ongoing work to create content and resources for the Holocaust Encyclopedia. View the list of donor acknowledgement.
