Johanna (Hanne) Hirsch

Hanne urodziła się w żydowskiej rodzinie zamieszkałej w niemieckim mieście Karlsruhe. Jej ojciec, Max, był fotografem. Po jego śmierci w 1925 r. matka Hanne, Ella, przejęła prowadzenie jego studia. W 1930 r. Hanne zaczęła chodzić do szkoły.

1933-39: W kwietniu 1933 r. studio rodziny Hanne, jak i siedziby innych żydowskich firm w Karlsruhe, oklejono podczas antyżydowskiego bojkotu napisami: „Nie kupujcie od Żydów.” Jedna z uczennic w klasie Hanne tak jej dokuczała, że rozgniewana Hanne rozszarpała jej sweter. Po pogromach w listopadzie 1938 r. studio wykonywało zdjęcia do nowych dokumentów opatrzonych literą „J” (od „Jude” - niem. Żyd), które musieli nosić Żydzi. Było otwarte do 31 grudnia, kiedy to wszystkie żydowskie firmy musiały zostać zamknięte.

1940-44: W 1940 r. Hanne i jej rodzinę wywieziono do Gurs, obozu państwa Vichy na granicy hiszpańsko-francuskiej. Tam Hanne dowiedziała się od pracownika opieki społecznej, że pastor z wioski Le Chambon chce wyprowadzić z obozu dzieci. Ten sam pracownik, działający w organizacji Children’s Aid Society pomagającej dzieciom, wkrótce uwolnił Hanne. Wolność była cudowna. Ale w 1942 r. niemieckie łapanki dosięgły nawet Le Chambon i Hanne musiała się ukrywać w dwóch różnych gospodarstwach. Rolnicy chętnie jej pomogli. Jeden z nich powiedział: „Choć mamy niewiele, chcemy pomagać wielu ludziom.” Na początku 1943 r. Hanne uciekła do Szwajcarii.

Po wojnie Hanne mieszkała w kilku szwajcarskich miastach. W 1945 r. wyszła za Maxa Liebmanna, a trzy lata później wyemigrowała z mężem i córką do Ameryki.