Charlene'nin anne ve babası yerel Yahudi toplumundaki liderler arasında olup, aile toplum hayatında aktif görevler üstlenmişti. Charlene'nin babası Lvov Devlet Üniversitesi'nde felsefe profesörüydü. II. Dünya Savaşı, Almanya'nın 1 Eylül 1939'da Polonya'yı işgal etmesiyle başladı. Charlene'nin yaşadığı yer Alman-Sovyet Paktı uyarınca Ağustos 1939'da işgal edilen doğu Polonya'daydı. Sovyet işgali altındayken, aile evini terk etmedi. Babası görevine devam etti. Almanlar Haziran 1941'de Sovyetler Birliği'ni işgal etti ve kenti ele geçirdikten sonra Charlene'nin babasını tutukladı. Charlene babasını bir daha asla görmedi. Charlene, annesi ve kız kardeşi Almanların Horocow'da açtıkları bir gettoda yaşamaya zorlandı. 1942'de Charlene ve annesi Almanların gettoyu yıkayacağı yönündeki söylentiler üzerine gettodan kaçtı. Kız kardeşi onlardan ayrı bir şekilde saklanmaya çalıştı. Ancak kendisinden bir daha haber alınamadı. Charlene ve annesi nehrin kıyısındaki çalılıklarda saklanarak, suyun içinde saklanarak yakalanmaktan kurtuldı. Günlerce saklandılar. Bir gün Charlene uyandı ve annesinin kaybolduğunu anladı. Charlene, Horochow yakınlarındaki ormanda kendi başına hayatta kalmayı başardı ve Sovyet Kuvvetleri tarafından serbest bırakıldı. Sonra da Amerika Birleşik Devletleri'ne göç etti.
En başta annem ve diğer kadınlar çalışma yaşının altındaki çocuklar için kaçak bir okul kurmayı planladı. Üzerine düşünecek bir şeyler verdiği için harika bir olaydı bizim için. Açlığımızı ve böylesi ilkel koşullarda yaşamanın getirdiği eksiklikleri unutturuyordu. Okul aylarca açık kaldı. Annem de dahil olmak üzere, kadınların çoğu dışarıda takas ettiği kağıtlar, pastel boya ve kitaplarla eve gelirdi. Geldiklerinde öykü anlatırlardı. Şarkı söyler, resim yapardık. Dört gözle beklediğimiz bir şeydi bizim için. Yani, işte okul daha fazla açık kalabilirdi, ama olmadı. Ancak birkaç ay daha açık kaldı. Kısa süre içinde takas edilecek takı ya da para da kalmadı zaten. Okul malzemeleri ve gettodaki moral adına ne varsa bitmişti artık. Kadınlar çok aç ve yorgun olarak, tükenmiş bir halde eve dönüyordu ve çocukları için mutlu bir ifade takınıyordu. Bu okulun da sonucu sıfır oldu.
We would like to thank Crown Family Philanthropies, Abe and Ida Cooper Foundation, the Claims Conference, EVZ, and BMF for supporting the ongoing work to create content and resources for the Holocaust Encyclopedia. View the list of donor acknowledgement.
