Εκτοπισμένα άτομα (Άρθρο με περικοπές)
Μετά την απελευθέρωση, το αρχικό σχέδιο των Συμμάχων ήταν να επαναπατρίσουν τους εκτοπισμένους Εβραίους στις χώρες τους, ωστόσο πολλοί αρνήθηκαν ή φοβόνταν να επιστρέψουν. Από το 1945 έως το 1952, περισσότεροι από 250.000 εκτοπισθέντες Εβραίοι διέμεναν σε καταυλισμούς και αστικά κέντρα στη Γερμανία, την Αυστρία και την Ιταλία. Αυτές οι εγκαταστάσεις βρίσκονταν κάτω από την επίβλεψη των συμμαχικών αρχών και της UΝRRΑ, της οργάνωσης των Ηνωμένων Εθνών για τη διανομή ανθρωπιστικής βοήθειας στην πληγείσα από τον πόλεμο Ευρώπη. Οι επιζήσαντες άρχισαν να αναζητούν τις οικογένειές τους. Η προσπάθεια επανασύνδεσης των οικογενειών συνοδεύτηκε από τη δημιουργία νέων οικογενειών, καθώς στα στρατόπεδα εκτοπισμένων ατόμων έγιναν πολλοί γάμοι και πολλές γεννήσεις. Μετά από λίγο δημιουργήθηκαν και σχολεία. Οι θρησκευτικές γιορτές αναδείχθηκαν σε ευκαιρίες για συγκεντρώσεις και πανηγυρικές εκδηλώσεις. Παρά τις συχνά θλιβερές συνθήκες που επικρατούσαν (πολλοί από τους καταυλισμούς ήταν πρώην στρατόπεδα συγκέντρωσης ή στρατόπεδα του γερμανικού στρατού,) οι κοινωνικές και επαγγελματικές οργανώσεις άρχισαν να πολλαπλασιάζονται γοργά.
Επί χρόνια οι Σύμμαχοι έκαναν διασκέψεις και καθυστερούσαν να δώσουν λύση στο ζήτημα της μετανάστευσης. Την περίοδο 1945-48, ολοένα και περισσότεροι Εβραίοι επιζήσαντες του Ολοκαυτώματος, το εθνικιστικό αίσθημα των οποίων είχε ενισχυθεί λόγω της απουσίας αυτονομίας στους καταυλισμούς και των ελάχιστων διαθέσιμων επιλογών, επέλεγαν την Παλαιστίνη που βρισκόταν υπό βρετανικό έλεγχο ως επιθυμητό προορισμό. Τα εκτοπισμένα άτομα απέκτησαν ισχυρή επιρροή στο κίνημα του Σιωνισμού και στην πολιτική συζήτηση γύρω από τη δημιουργία ενός εβραϊκού κράτους. Καταδίκασαν δημόσια τα εμπόδια που οι Βρετανοί έθεταν στην ελεύθερη μετανάστευση στην Παλαιστίνη, ενώ οι μαζικές διαμαρτυρίες κατά της βρετανικής πολιτικής έγιναν συνήθη φαινόμενα στους καταυλισμούς εκτοπισμένων. Στις 14 Μαΐου 1948, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Σοβιετική Ένωση αναγνώρισαν το νεοσύστατο Κράτος του Ισραήλ. Το 1948, το Κογκρέσο των ΗΠΑ υπερψήφισε επίσης τη νομοθετική Πράξη Περί Εκτοπισμένων Ατόμων (Displaced Persons Act), με την οποία χαλάρωναν οι περιορισμοί ως προς τη μετανάστευση στις ΗΠΑ. Μέσα σε λίγα χρόνια η μεταναστευτική κρίση των εκτοπισμένων ατόμων έλαβε τέλος καθώς πάνω από 80.000 εκτοπισμένοι Εβραίοι ζούσαν πλέον στις ΗΠΑ, περί τις 136.000 στο Ισραήλ και άλλες 20.000 σε άλλα κράτη, όπως τον Καναδά και τη Νότιος Αφρική. Το 1952 είχαν πλέον κλείσει σχεδόν όλοι οι καταυλισμοί εκτοπισμένων ατόμων.