Οι δίκες των κορυφαίων Γερμανών αξιωματούχων ενώπιον του Διεθνούς Στρατοδικείου (International Military Tribunal/IMT), οι πιο γνωστές μεταπολεμικές δίκες για τα εγκλήματα πολέμου, ξεκίνησαν επισήμως στη Νυρεμβέργη στις 20 Νοεμβρίου 1945, μόλις εξίμισι μήνες μετά τη συνθηκολόγηση της Γερμανίας. Κάθε ένα από τα τέσσερα συμμαχικά έθνη –οι ΗΠΑ, η Μεγάλη Βρετανία, η Σοβιετική Ένωση και η Γαλλία- συμμετείχε με ένα δικαστή και μια ομάδα κατηγόρων. Οι κανόνες της δίκης προέκυψαν μετά από λεπτούς συμβιβασμούς μεταξύ του ευρωπαϊκού και του αγγλοσαξωνικού δικαστικού συστήματος. Διερμηνείς φρόντιζαν για την ταυτόχρονη απόδοση των πρακτικών της δίκης στην Αγγλική, τη Γαλλική, τη Γερμανική και τη Ρωσική γλώσσα.

Μετά από πολλές συζητήσεις, 24 κατηγορούμενοι επιλέχθηκαν (από αυτούς μόνο 21 εμφανίστηκαν στο δικαστήριο) ως αντιπροσωπευτικό δείγμα της ναζιστικής ηγεσίας στους τομείς της διπλωματίας, της οικονομίας, της πολιτικής και των ενόπλων δυνάμεων. Ο Αδόλφος Χίτλερ, ο Χάινριχ Χίμλερ και ο Γιόζεφ Γκέμπελς δεν δικάστηκαν ποτέ, καθώς είχαν αυτοκτονήσει πριν το τέλος του πολέμου. Το Διεθνές Στρατοδικείο άσκησε δίωξη εναντίον των κατηγορουμένων για εγκλήματα κατά της ειρήνης, εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Το Διεθνές Στρατοδικείο όρισε τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας ως «δολοφονία, εξολόθρευση, υποδούλωση, εκτοπισμό… ή διώξεις με βάση πολιτικά, φυλετικά ή θρησκευτικά κριτήρια.» Μια τέταρτη κατηγορία, αυτή της συνωμοσίας, προστέθηκε για να καλύψει και τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν βάσει του εθνικού δικαίου της ναζιστικής Γερμανίας πριν το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι κατηγορούμενοι είχαν δικαίωμα να χρησιμοποιήσουν συνηγόρους υπεράσπισης της επιλογής τους. Πάνω από 400 άτομα παρακολουθούσαν την εκδίκαση της υπόθεσης καθημερινά, μαζί με 325 ανταποκριτές από 23 διαφορετικές χώρες.

Ο Αμερικανός εισαγγελέας Ρόμπερτ Τζάκσον (Robert Jackson) αποφάσισε να στηρίξει το κατηγορητήριο βασιζόμενος σε έγγραφα που είχαν συνταχθεί από τους ίδιους τους Ναζί αντί να βασιστεί στις καταθέσεις από τους αυτόπτες μάρτυρες. Οι καταθέσεις που παρουσιάστηκαν στη Νυρεμβέργη αποκάλυψαν πολλά απ’ όσα γνωρίζουμε σήμερα για το Ολοκαύτωμα, συμπεριλαμβανομένων των λεπτομερειών για τους μηχανισμούς εξόντωσης στο Άουσβιτς, την καταστροφή του γκέτο της Βαρσοβίας και την εκτίμηση των έξι εκατομμυρίων Εβραίων θυμάτων.

Οι δικαστές παρέδωσαν την ετυμηγορία τους την 1η Οκτωβρίου 1946. Για την καταδίκη χρειαζόταν η σύμφωνη γνώμη τριων από τους τέσσερις δικαστές. Δώδεκα κατηγορούμενοι καταδικάστηκαν σε θάνατο. Ο Χέρμαν Γκέριγκ απέφυγε τον απαγχονισμό αυτοκτονώντας. Το Διεθνές Στρατοδικείο καταδίκασε τρεις κατηγορουμένους σε ισόβια κάθειρξη και τέσσερις σε ποινές φυλάκισης από 10 έως 20 έτη. Τρεις κατηγορούμενοι αθωώθηκαν.