دادگاه نظامی بین المللی در نورنبرگ (خلاصه مقاله)

محاکمات مقامات اصلی آلمان در برابر دادگاه نظامی بین المللی که معروفترین محاکمات جنایات جنگی پس از جنگ به شمار می رفت، رسماً در 20 نوامبر 1945 -فقط شش ماه و نیم پس از تسلیم آلمان- در نورنبرگ آلمان آغاز شد. هر یک از چهار کشور متفقین- ایالات متحده، بریتانیای کبیر، اتحاد جماهیر شوروی و فرانسه- یک قاضی و تیم دادستانی تعیین کردند. قوانین دادگاه حاصل تطبیق دقیق میان سیستم های قضایی اروپایی و انگلیسی-آمریکایی بود. مترجمان نیز ترجمه همزمان تمام دادرسی ها را به چهار زبان انگلیسی، فرانسه، آلمانی و روسی انجام می دادند.

پس از بحث و گفت و گوی بسیار، 24 متهم (که فقط 21 تن از آنها در دادگاه حاضر شدند) به عنوان نمونه های رهبری دیپلماتیک، اقتصادی، سیاسی و نظامی نازی ها انتخاب شدند. آدولف هیتلر، هاینریش هیملر و یوزف گوبلز هیچگاه مورد محاکمه قرار نگرفتند، چرا که پیش از پایان جنگ خودکشی کرده بودند. دادگاه نظامی بین المللی علیه متهمان به جرم جنایت علیه صلح، جنایات جنگی و جنایت علیه بشریت کیفرخواست صادر کرد. این دادگاه، جنایت علیه بشریت را اینگونه تعریف کرد: "قتل، نابودی، به بردگی گماشتن، تبعید... یا شکنجه افراد به دلایل سیاسی، نژادی یا مذهبی." "توطئه" به عنوان اتهام چهارم اضافه شد تا ارتکاب جنایات بر اساس قوانین داخلی نازی ها پیش از شروع جنگ جهانی دوم را شامل شود. متهمان از حق انتخاب وکیل برخوردار بودند. هر روز بیش از 400 تماشاچی و 325 خبرنگار از 23 کشور در دادرسی ها حاضر می شدند.

رابرت جکسن، دادستان کل ایالات متحده، تصمیم گرفت که پرونده های خود راعمدتاً بر اساس انبوهی از مدارک نوشته شده توسط خود نازی ها طرح کند و از شهادت ناظران عینی استفاده نکند. شهادت ارائه شده در نورنبرگ بسیاری از آنچه را که درباره هولوکاست می دانیم- از جمله جزئیات مربوط به تشکیلات مرگ آشویتس، نابودی محله یهودی نشین ورشو و برآورد تعداد 6 میلیون قربانی یهودی- آشکار ساخت.

قاضیان رأی خود را در 1 اکتبر 1946 اعلام کردند. رأی سه نفر از چهار قاضی برای محکومیت لازم بود. دوازده متهم به مرگ محکوم شدند. هرمان گورینگ دست به خودکشی زد و به این ترتیب از طناب دار گریخت. دادگاه نظامی بین المللی سه متهم را به حبس ابد و چهار نفر دیگر را به 10 تا 20 سال زندان محکوم کرد. این دادگاه سه متهم را نیز تبرئه کرد.